ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ώρες - ώρες αισθάνομαι σαν τον Χατσικο που περίμενε για χρόνια το αφεντικό του. Βλέπω χαμόγελα, γιορτές, αγάπη και αφού δεν τα έχω ( ειδικά απο την οικογένειά μου ) περιμένω, περιμένω, περιμένω... Με βλέπουν οτι έχω κουραστεί και μαραζώσει μετά απο τόσα χρόνια ( όπως ο σκύλος που έμοιαζε γερασμένος στα τελευταία του ) αλλα δεν έρχονται. Κι ομως αν ερχόντουσαν θα επερναν πολυ αγάπη απο εμένα. Ελπίζω να έρθουν και να με βρούνε πριν ειναι πολύ αργά. Τι θέλω;;; Μια τεράστια αγκαλιά. Αυτό μόνο... Άραγε αν ήμουν το σκυλάκι αυτό θα με λυπόντουσαν;;;; Έχω πολλούς φίλους, ομως η έλλειψη του πατέρα μου ειναι κάτι που πάντα με πληγώνει :(