9.1.2018 | 07:26
Χαζό αλλά περίφανη
Από τα 12 μου ως και τα 22 είχα γιγαντωσει στο μυαλό την ιδέα του οδοντιατρου, υποβάλλοντας τον εαυτό μου σε έντονους πόνους, αισθητικά πρόβλημα και ανασφάλειες. Αναγκάζομαι λόγω εμφανεστατης πλέον φθοράς να πάω εσπευσμένα. Μετά από πολλεές επισκέψεις για να συμμαζευτουν τα ασυμμάζευτα και πλέον τακτικούς ελέγχους τα συμπεράσματα είναι τα εξής:1) Το να εθελοτυφλείς είναι πολύ ύπουλη κατάσταση. Βλέποντας πλέον καθαρά συνειδητοποιω πως προσπαθούσα να πείσω τον εαυτο μου πως η εικόνα των δοντιών μου δεν είναι τόσο άσχημη(ενώ ήταν πράγματι πολύ κακή και λειτουργικά και αισθητικα) και να συνεχίζω την καθημερινότητα μου αγνοώντας το πρόβλημα. Προτιμούσα να κάνω συμβιβασμούς πάρα να βγω από τη ζώνη ασφαλείας μου. 2)Δεν φοβόμουν τον οδοντίατρο αλλά την ιδέα που είχα πλασέ στο μυαλό μου γύρω από αυτό. Την υποτιθέμενη αποδοκιμασία του, το σοκ του μόλις αντικρίσει το θέαμα... (ίσως επειδή έχω συνηθίσει να είμαι όσο πιο καλή μπορώ σε ό,τι με αφορά και να μην δέχομαι συχνά αρνητική κριτική). Το όλο θέμα ήταν τα 5 πρώτα πέντε λεπτά από την αίθουσα αναμονης μέχρι την καρέκλα. Μετά ξαφνικά ζεις αυτό μου σε τρόμαζε, το αντιμετωπίζεις κατά πρόσωπο το βλέπεις στις πραγματικές του διαστάσεις γιατί σε νοιάζει απλώς να το ξεπεράσεις. Προσωπικά με βοηθούσε τις πρώτες φορές να αποστασιοποιουμαι, σαν να δουλεύει ο γιατρός στο στόμα κάποιου άλλου, σαν τα δόντια μου να ήταν ανεξάρτητα από την υπόλοιπη ύπαρξη μου. Απλώς ήμουν εκεί και περίμενα. Μετά εκπλήσσεσαι με το πόσο εύκολο είναι (καλά και με το ποσό που πληρώνεις εκπλήσσεσαι ?), απορείς με τον εαυτο σου που προτιμούσε να μένει στη μιζέρια...τώρα έχει γίνει συνήθεια, κάθε ραντεβού για τσεκ απ μου υπενθυμίζει πόσο καλά μπορείς να διαχειριστεις κάτι που σου φαίνονταν τρομακτικό! Προτείνω λοιπόν οπότε κάτι μας φοβίζει αλλά πρέπει να το κάνουμε να βάζουμε τις πολλές σκέψεις και συναισθήματα στο οφ, να ρίχνουμε γενικό για εκείνες τις πρώτες στιγμές που κάνουμε τις δύσκολες κινήσεις, και να τις ξανά ανοίγουμε μετά για να νιώσουμε περιφανοι για τη νίκη μας επι του φόβου και λίγο πιο ώριμοι!
0