ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω την ανάγκη να εξομολογηθώ κάτι,κάτι πολύ κακό.Ίσως ευθύνεται αυτή η ζάλη και η πνευματική ευφορία που πλημμυριζουν αυτη τη στιγμη το ξανθο κεφαλι μου,αλλα -ω θεοι- καποιος πρεπει να με ακουσει.Έστω οτι για μια μερα εξουσιαζατε ζωη τε και θανατοΈστω οτι ο πατερας σας ειχε περασει προ πολλων ετων στην απεναντι οχθηΘα τον φερνατε παλι πισω ε;εγώ όχι...Μερες αυτη η σκεψη κατατρωγει το μυαλο μου και το χρονο μου.Θα προσπαθησω να τα πω οσο πιο συνοπτικα γινεται.Ο μπαμπας μου ειναι ο καλυτερος του κοσμου,με αγαπα,με φιλα,με κανει αεροπλανακι και ντουντουντου. Τον μπαμπα μου κανω να τον δω καιρο,γιατι ειναι γιατρος και δουλευει το βραδυ,ομως οταν ερχεται σπιτι εγω κοιμαμαι μαζι του για να μη βλεπω εφιαλτες.Οταν η μαμα φωναζει,ο μπαμπας μας αγκαλιαζει και η αγκαλιτσα του πονα επειδη ο μπαμπας εχει γενια.[...]Επιτελους,παω πρωτη γυμνασιου μα ο μπαμπας με τη μαμα ολο τσακωνονται..θα χωρισουν και το ξερω ετσι γινεται και στην τηλεοραση.Ειμαστε στο σπιτι της θειας Μαριας εγω,ο Νικος ο μπρο,ο Δημητρακης ο μπρο και η μαμα. Η μαμα το ειπε "θα χωρισουμε αλλα θα σας αγαπαμε"..μωρε περασε δεν περασε ενα τεταρτο και να ξανα η μαμα "ο μπαμπας σας ειναι αρρωστος"....υστερα εμαθα οτι το "αρρωστος" σημαινει "σχιζοφρενης"Ετσι περασαν 3 χρονια...τρια γαμημενα χρονια με εσας να μη χωριζετε.Με εμας να πηγαινοερχομαστε.Με τον Νικο να ειναι πλεον ο "ΑΝΤΡΑΣ" της οικογενειας και ας ηταν μολις 14 χρονων.Με εμενα να με πιεζει η μαμα να δω τον μπαμπα(ποσο καιρο εκανα να πω αυτη τη λεξη;!) και με τπν δημητρακη μολις 7 χρονων να αγαπα διχως αυριο και του δυο σας.Μπαμπα θυμασαι που ελεγες "πουτανα" τη μαμα; Μαμα θυμασαι που μας ζαλιζες για το αν θα χωρισεις ή οχι;Θυμασαι μπαμπα που δεν επαιρνες τα γαμημενα ψυχοφαρμακα;Εγω θυμαμαι που καθε παρασκευη ευχομουν να πεθανω.Θυμαμαι που νομιζα πως θα μας σκοτωσει ο μπαμπας,ΝΑΙ εκεινος που τοσο αγαπησα...Τους 3 τελευταιους μηνες του μπαμπα μου ειχαν καπως ηρεμησει ολα..Εγω προσευχομουν ή να πεθανω ή να πεθανει ο μπαμπας και πεθανε.Το ηξερα,το ηξερα και ας μη μου το λεγατε,οπως ηξερα και οτι εγω εφταιγα...και απο τοτε μετανοιωνα συνεχεια καθε λεπτο για τη συμπεριφορα μου,γιατι ο μπαμπας δεν ηξερε τι εκανε.. ηταν ΑΡΡΩΣΤΟΣ!Τρια χρονια μετα θυμαμαι ολα οσα συνεβησαν και λεω οτι αν μπορουσα να σε ξαναφερω πισω θα το εκανα μονο αν εγω δε ζουσα.Γιατι οσα καλα και να κανει καποιος αυτα που ελεγες τα εχουν αντικαταστησειΚαληνυχτα μπαμπα,ακομη και αν δε θα το διαβασεις ποτε αυτο.