19.8.2018 | 01:28
Χμ..
Όταν ήμουν μικροτερη ( τώρα σπουδάζω) θεωρώ ότι βίωσα μια μεγάλη απόρριψη (και άλλη μία μικροτερη . Συνεπώς 2)από τις 2 καλύτερες φίλες των παιδικών μου χρόνων. Τότε ήμουν γύρω στα 13-14 .. αργότερα κατάλαβα ότι είμαι υπερβολικά καλοψυχη και υπομονετικη.. αλλά όταν το σκέφτομαι.. πέρασαμε όλην μας την ζωή μαζί. Ολες μας οι αναμνήσεις μαζί... Και ούτε ένα γεια; Όταν συνέβη έκλαιγα και ήμουν χάλια γιατί περνούσα τέλεια μαζί τους.Το έχω ξεχάσει σε γενικές γραμμές αλλά το βλέπω ότι κρίνω πιο εύκολα, έχω αμυντική στάση .. βρίσκω λάθη και απογοητεύομαι πολύ εύκολα . Έχω κάνει τις κολλητές μου να νιώθουν ότι δεν είναι αρκετές απλά και μόνο επειδή νιώθω ότι κάποια στιγμή όλοι θα με απορρίψουν. Δεν ξέρω είναι υπερβολικό αλλά με τρώει όταν το σκέφτομαι.. Ίσως τα παιδικά βιώματα όντως να είναι βαρύνουσας σημασίας και επίδρασης
0
