ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η εξομολόγηση αυτή αφορά το χωριο μου, τον τόπο που μεγάλωσα και έζησα κάποιες από τις πιο δυνατές εμπειρίες μου. Το δέσιμο με την πατρίδα είναι πραγματικά ανεκτίμητο. Πλέον φοιτω σε άλλη πόλη αλλά το επισκέπτομαι συχνά για να δω τους δικούς μου. Όσο ήμουν μικρη σκεφτόμουν το μέλλον μου σε καμία εκσυγχρονισμένη μεγαλούπολη ομως μεγαλώνοντας και πονωντας για τον τόπο μου έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι δεν θα με πείραζε να επιστρέψω στη γη εκείνη. Και λέω γη Γιατί με αυτή είμαι δεμένη και όχι με τους ανθρώπους της. Στο χωριό μου όλοι είναι μνησικακοι. Όλοι προσπαθούν να ανέβουν κοινωνικά και να φερθούν μειονεκτικά στους κατώτερους τους. Δεν τους ενδιαφέρει η συλλογική δουλειά αλλά ψάχνουν τρόπους να βγάλουν περισσότερα. Το κουτσομπολιό είναι πιο γρήγορο απ την ταχύτητα του φωτός.. ξέρεις ποιος έχει πεθανει πριν χτυπησει η καμπανα Και μαθαίνεις για ομογενεις που ζουν στην άλλη άκρη του πλανήτη. Εκεί τα πάντα σχολιάζονται καθως τα μάτια σκαναρουν ακατάπαυστα. Όχι δεν θέλω να γυρισω σε αυτούς τους ανθρώπους.. Στο χωριό μου θελω!