ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 19 χρονών πριν ένα περίπου χρόνο έδωσα πανελλήνιες και πέτυχα τον στόχο μου και πέρασα σε μία καλή σχολή!Στην ίδια σχολή με την καλύτερη μου φίλη.Όλο το καλοκαίρι κάναμε όνειρα για την φοιτητική μας ζωή και ανυπομονούσαμε να δούμε πως θα είναι.Γενικά είχα παρέες και μιλούσα με πολλά παιδιά όμως μια ήταν η κολλητή μου. Όταν ,λοιπόν, ξεκίνησε ο Οκτώβρης η κολλητή μου έκανε καινούργιες παρέες στο τμήμα της όπως και εγώ γνώρισα αρκετά παιδιά στο δικό μου τμήμα. Απο τότε και μετά αρχίσαμε να βλεπόμαστε όλο και λιγότερο. Συνεχώς κανόνιζε με τις καινούργιες τις παρέες χωρίς να μου λέει τίποτα και χωρίς να μου λέει να βγούμε.όταν της πρότεινα εγώ να βγούμε συνεχώς το ακύρωνε. Σιγά σιγά έπαψε και να μου στέλνει μηνύματα ή να με παίρνει τηλέφωνο. όταν της μίλησα ξανά εγώ κατηγορούσε εμένα που απομονωθήκαμε μου μιλούσε πολύ άσχημα την ρωτούσα αν έκανα κάτι και δεν έπαιρνα σαφή απάντηση της είπα να συναντηθούμε απο κοντά να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και δεν μου ξανα απάντησε ποτέ.Ούτε την ξαναείδα..έμεινα μόνη μου.Είχα μόνο τις παρέες απο την σχολή μου..όμως αν δεν έχεις έναν άνθρωπο δικό σου έναν καλό φίλο να μοιραστείς τα προβλήματα σου...είχα πέσει σε κατάθλιψη καθόμουν μέσα στο σπίτι για πολλές μέρες.. δεν είναι η φοιτητική ζωή που είχα ονειρευτεί. δεν πέρασα κανένα μάθημα στο πρώτο εξάμηνο και μέσα σε 4 μήνες πήρα 8 κιλά. Σκέφτηκα πολλές φορές να δώσω τέλος στη ζωή μου όμως απ την άλλη σκεφτόμουν την οικογένεια μου.Βλέπω κολλητές φίλες και ζηλεύω..οχι απο κακία αλλά ζηλεύω την ευτυχία τους.Είναι δύσκολο να είσαι μόνος. Σήμερα είμαι κάπως καλύτερα μετά απο 7 μήνες όμως προσπαθώ να βρω τον παλιό μου εαυτό.Να χάσω τα κιλά που έχω πάρει.Να διώξω αυτή τη θλίψη απο μέσα μου. όμως αν δεν έχεις και μια βοήθεια (πέρα της οικογένειας σου) το βάρος ειναι ασήκωτο.Δυστυχώς δεν μπορώ να τα πώ σε κανέναν φίλο απο της παρέες μου. Μου είναι δύσκολο να εμπιστευτώ κάποιον ξανά. Δεν έχω κανέναν δικό μου άνθρωπο..δεν ξέρω τι να κάνω..