29.3.2014 | 22:42
Χωρίς μοντάζ
Η πολλή ανάλυση στα πράγματα μπορεί να τα κατσιάζει. Ίσως τα φθείρει. Χρήσιμος πότε- πότε λίγος αυθορμητισμός. Η πρώτη σκέψη πολλές φορές είναι η πιο σωστή, η πρώτη αντίδραση. Πριν αρχίσουν να μπαίνουν τα φίλτρα. Δεν είναι πίστη, είναι μια αίσθηση σχεδόν χειροπιαστή. Πολύ έντονη, πολύ δυνατή, πολύ αληθινή για να είναι ανυπόστατη. Καμιά φορά είναι όλα τόσο σωστά, που ακριβώς γι' αυτό ψάχνεις να βρεις το λάθος.Κι είσαι αυτός. Κι είμαι αυτή. Και θα μπορούσαμε να είμαστε Εκείνοι. Εκείνοι, που... Από το μόνοι στο μαζί. Μια διαδρομή. Προς Κηφισιά. Που δεν την κάνουμε. Σε δυο βαγόνια πάντα ανάμεσα. Ψιχαλίζει; Από κάπου στάζει παρελθόν. Μα πώς αλλιώς; Mind the gap και να στέκεσαι πίσω από την κόκκινη γραμμή. For safety reasons. Ελλείψει μιας απόφασης, ενός κάποιου φόβου υπάρχοντος η στασιμότητα. Αντίσταση. Απόσταση. For safety reasons κι αυτές. Ναι, λοιπόν, ένα τσιγάρο δρόμος. Μέχρι να στρίψω, χάθηκες. Θέλει λίγη δουλίτσα ακόμα ο προσανατολισμός σου. Ράγες παράλληλες. Δεν τέμνονται εξ ορισμού. Άλλά miracles can happen at the end of your comfort zone. Δήθεν βαθυστόχαστες ατάκες. Όχι κι αβάσιμες. Ίσως στο Σύνταγμα συναντηθούμε. Μα, τι δουλειά έχουμε εκεί;