ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το καλοκαίρι είχα πάει διακοπές σε ένα νησί με κάποιες φίλες μου. Την τελευταία μέρα γνωρίσαμε έναν άντρα 35 ετών απο την Λιβυή. Την επόμενη μέρα το πρωι τον πετύχαμε και στο καράβι για επιστροφή. Εκεί έκατσε μαζί μας και πιάσαμε κουβέντα. Γιατρός στο επάγγελμα. Λέει ότι θέλει να μείνει αθήνα και να εργαστεί εκεί. Τελος πάντων ανταλάξαμε φεις. Εμένα δεν με ενόχλησε ποτε αλλά κυρίως έστελνε στη μία κοπέλα και της έγραφε διάφορα παράπονα. Δηλ. ότι δεν του στέλνουμε εγω με την άλλη φίλη μυνημα να δούμε τι κάνει, ότι δεν ενδιαφερόμαστε και μόνο εκείνη ενδιαφέρεται. Ένα άλλο μύνημα τη ρωταει αν ειναι καλα επειδη δεν έχει επικοινωήσει μαζί του, του απαντάει οτι είναι μια χαρα και της λεει οτι δεν ενδιαφέρεται να δει αν ζει η πεθαίνει λόγω του πολέμου στη χώρα του. Προχθές μια μέρα στέλνει πάλι μηνυμα στην φίλη μου και της λέει οτι είναι επείγον. Αφου είδε οτι επειγει τον ρώτησε τι συμβαίνει. Εκείνος της ζητάει μία χαρη. Να πάρει -με απόκρυψη- έναν αριθμό κινητού, ήταν μίας κυρίας 45 ετων ιατρός και να της πει οτι παίρνει εκμέρους του και ότι ήθελε να μάθει αν είναι καλά. Της έχει αφήσει αρκετά μυνηματα και εκείνη δεν εχει απαντησει. Η φίλη μου πήρε τηλέφωνο και απ οτι φάνηκε δεν ήταν ψέμματα. Η κυρία ακουγόταν κουρασμένη και της λέει να του πει οτι δεν προλαβαινε καθόλου να επικοινωνησει και ότι έχει διάφορα προσωπικα προβλήματα. Τέλος πάντων, του μετέφερε το μήνυμα και είπε ευχαριστώ. Λέει ότι είναι η μόνη που μπορεί να τον βοηθήσει να εργαστεί στην Ελλάδα.Δεν ξέρω εμένα μου φαίνεται λιγάκι περιέργο όλο αυτο. Ειδικά τα παράπονα.