ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα.... γράφω εδώ γιατί πραγματικά έχω ανάγκη να βγάλω από μέσα μου ορισμένα πράγματα και να ακούσω γνώμες... είμαι 22 ετών και πάει μόλις ένας μισή χρόνος που χώρισα από την πρώτη μου σχέση με την οποία ήμουν 6 χρόνια....την απόφαση την πήρα εγώ.... ήταν όμως επιπόλαιη... χώρισα και μετά από 4 μήνες μία φιλική μου σχέση κατέληξε σε ερωτική αλλά όσο και να το προσπαθήσαμε δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου τον πρώην... όλα τα συσχέτιζα μαζί του... από τότε δεν θέλω να ξανά προσπαθήσω τίποτα με κανέναν γιατί ξέρω ότι μέσα μου υπάρχει πληγή που δεν έχει κλείσει ακόμη για να συνεχίσω κάτι άλλο.... έχω κάνει άπειρες προσπάθειες επανασύνδεσης αλλά έμαθε ότι προχώρησα μετά από αυτόν και έχει πληγωθεί πολύ.... μεγάλωσα μαζί του μου στάθηκε σαν τον πατέρα που δεν έχω...δεν με έκανε ποτέ να αισθανθώ άσχημα για τον εαυτό μου..κοιταζομασταν στα μάτια και δεν χρειαζόταν να πούμε κουβέντα.... είχαμε έναν αληθινό έρωτα που λόγω απερισκεψιας και επιπολαιότητας τον διέλυσα.... είμαι σίγουρη όμως ότι κάτι ακόμα υπάρχει...το νιώθω... μπορούμε να δώσουμε κιαλλα να ξανά κάνουμε μία προσπάθεια... ήταν τόσο αληθινό.... συνέχεια τα μάτια μου είναι βουρκωμενα... κάποτε έκλαιγαν μόνο από χαρά μαζί του... τώρα... έχω παρατήσει σχολές τα πάντα όλα... έντονη θλίψη, κρίσεις πανικού.... τίποτα άλλο.... Όλα αυτά τα ξέρει... έχω κάνει πάρα πολλές προσπάθειες και έχει νιώσει την μετάνοια μου... θέλει να προσπαθήσει να προχωρήσει την ζωή του λέει όπως έκανα και εγώ.... έχει θιχτεί ο ανδρισμός του και κυριαρχεί εγωισμός... αυτό είναι όλο... Τι να κάνω ρε παιδιά? Δεν την θέλω την ζωή μου μακριά του...τον θέλω πάρα πολύ... είναι ο άνθρωπος μου το άλλο μου μισό.... δεν μπορώ να προχωρήσω την ζωή μου... έχω μείνει στάσιμη....