ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και τι δείχνει το ότι το αποφεύγει αυτό ? Δειλία, αδιαφορία και ότι σκέφτεται μόνο την πάρτη του !!! Δεν την τιμά την κοπέλα έτσι και όλο αυτό που ζήσανε

Να είσαι βέβαιη πως αν ο άνθρωπος ήταν αξιόλογος εντός της σχέσης, θα είναι και μετά. Οταν η κοπέλα ηρεμήσει, θα μπορέσουν να συζητήσουν τι τους χώρισε. Αλλά μόνο οταν θα έχει αποδεχθεί το χωρισμό.Χώρισα από μακροχρόνια σχέση με αυτό τον τρόπο, κατανόησα όμως πως αν δεν γινόταν έτσι, δεν θα τελείωνε ποτέ. Γιατί από κοντά δύο άνθρωποι που αγαπιούνται, παρότι έχουν λόγους να είναι χώρια, πάντα κάτι θα βρίσκουν να συζητάνε την ώρα του χωρισμού.Επίσης να ξέρεις πως είναι ανθρώπινο, κάποιος να μην αντέχει τους αποχαιρετισμούς. Προσωπικά χαίρομαι που έγινε έτσι ο χωρισμός μου. Δεν θα άντεχα να έβλεπα τον άνθρωπο που αγαπώ να ξεμακραίνει από το δρόμο και να φέυγει. Καλύτερα λοιπόν το sms.Εσείς με τις αρνητικές, προσέξτε με τα θέματα του εγωισμού σας. Αλήθεια προσέξτε το.

Συμπληρωματικά: Αυτό που την πόνεσε την εξομολογούμενη, δεν ήταν οτι δεν την σεβάστηκε. Ήταν πως δεν της έδωσε την δυνατότητα να τον μεταπείσει.Food for thought.

Γιατί πρέπει να στερηθεί κάποιος τη δυνατότητα να ''μεταπείσει'' κάποιον;

Μάλλον ρωτάς την προσωπική μου γνώμη: αν ακουστεί το χωρίζουμε, δεν υπάρχει γυρισμός. Τα λάθη διορθώνονται εντός και όχι κατόπιν. Αυτό βέβαια, στις περιπτώσεις ώριμων ανθρώπων, που δεν χρησιμοποιούν τον χωρισμό, εκφοβιστικά.Στο δικό μου μυαλό, οι επανασυνδέσεις έχουν ισχύ μόνο όταν τα μέλη της σχέσης έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους και όχι επειδή κάποιος πήρε την απόφαση να φύγει. Με λίγα λόγια, όταν περάσει το απαιτούμενο χρονικό διάστημα, για τις αλλαγές. Και να περάσει, στο χωρια, όχι πάλι στο μαζί.Πόσες φορές έχεις δει να παίζουν υποσχέσεις σε χωρισμούς που μετά από λίγο ξεχάστηκαν;

ΟΚ, είναι μία γνώμη, η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι καμία φορά χρειάζεται αυτή η έσχατη ευκαιρία να μιλήσουν δύο άνθρωποι για πολλούς λόγους, όσο και να πονέσει έστω ο ένας (όπως πολύ γλαφυρά περιγράφεις από την προσωπική σου εμπειρία που). Ιδίως όταν η αναγγελία του χωρισμού μέσω μηνύματος γίνεται αίφνης κυριολεκτικά (ω ναι, συμβαίνει και αυτό).

Διογένη πιστεύω στην οξύνεια και στο ένστικτο των ανθρώπων. Αν κάποιος πίστευε πως χρειάζεται κάτι ακόμη να ειπωθεί, δεν θα έστελνε μήνυμα να είσαι βέβαιος. Αλλά ας μην καταδικάζουμε εκείνους που θέλουν να κλείσουν όλες τις πόρτες. Είναι δικαίωμα τους. Και καλώς ή κακώς κάποιες πόρτες κλείνουν διά παντώς,μόνο όταν δεν δίνεται ευκαιρία για εξηγήσεις. Στεγνά. Ωμά. Το σοκ, σε κάθε περίπτωση υφίσταται. Το μέσο, καταδεικνύεται για το ''γαμώτο'', όχι για τη στενοχώρια του χωρισμού. Εκεί έγκειται η δική μου ένσταση. Στο οτι η εξομολογούμενη, εστιάζει σε λάθος πράγματα. Σε κάποιους ανθρώπους 1000 καλά να κάνεις και μία λάθος κίνηση στο τέλος, για να θρέψουν τον εγωισμό τους, θα σταθούν στην λάθος κίνηση. Βλέπεις αυτός ο δρόμος είναι πιο εύκολος για την αποδοχή και επιλέγεται συχνότερα.

Δεν είναι θέμα ''πίστης'' πάντα αλλά επιθυμίας. Και πολλές φορές κάποιος στέλνει μήνυμα όχι γιατί δεν έχει κάτι να πει, αλλά γιατί δε θέλει να ακούσει. Κατά τα λοιπά, δε διαφωνώ με όσα γράφεις, ιδίως με την τρίτη παράγραφο: το ένα λάθος πάντως που αναφέρεις δεν είναι θέμα εγωισμού αλλά υστεροβουλίας, καθώς κάποιοι απλά περιμένουν αυτό το ένα λάθος για να πιαστούν από αυτό.

Εγώ πάντως (επειδή συνέχιζε να μου μιλά από μηνύματα ) του είπα ότι θέλω να βρεθούμε για να ξεκαθαρίσουμε τ θέμα ....Και μου είπε ότι δέχεται ....

Ματινάκι να βρεθείτε να το ξεκαθαρίσετε. Παρά το ότι έχω άλλη προσέγγιση ως προς το ''δέον'' από την on-dine, θα σου έλεγα να κρατήσεις κάποιες παρατηρήσεις της γιατί μπορεί να σου χρειαστούν ως προς το ''πράττεσθαι''.