ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η προηγούμενη κρίση σημειώθηκε στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου. Άραγε η τωρινή είναι και η οριστική;Ώστε, έχω πρόθεση να σε πληγώσω, ε; Έχω πρόθεση να σε στενοχωρήσω. Τόσο καλά με ξέρεις...Από τη μια, δε μου αξίζει να έχω δίπλα μου, κάποια που ακόμα δε με κατάλαβε. Κι είναι αλήθεια πως εδώ και καιρό έχεις γίνει βαρετή Χριστίνα, οι ορίζοντές σου είναι πια περιορισμένοι, δεν ασχολείσαι με τίποτε άλλο εκτός απ' το μικρόκοσμό σου. Μικρολογίες, μικρολογίες...Είχα αναφέρει το Σεπτέμβριο ότι η σχέση μας δεν ήταν υγιής, εφόσον αισθανόμουν εγκλωβισμένος σ' αυτήν και τρόπον τινά "υποχρεωμένος" να κάνω παρέα μαζί σου. "Παρέα", τρόπος του λέγειν, αφού κυρίως μιλούσαμε στο τηλέφωνο, κι ας μένουμε τόσο κοντά. Τώρα, βλέπω πως η σχέση μας δεν είναι υγιής, κυρίως διότι δε με εμπιστεύεσαι, αμφιβάλλεις για το τι νιώθω για σένα ή -το χειρότερο- πιστεύεις ότι θέλω να σε βλάψω για να κορέσω το σύμπλεγμά μου. Κι αυτό ύστερα από σχεδόν δέκα χρόνια γνωριμίας. Πώς μπορούμε να προχωρήσουμε έτσι; Δεν μπορούμε δυστυχώς. Δεν μπορούμε Χριστίνα μου...Κι όμως, έχεις τόσες αρετές και νοιάζεσαι πραγματικά για μένα. Χάνω απ' τη ζωή μου έναν καλό άνθρωπο, κάποιον που νοιαζότανε πρσγματικά, ειλικρινή και φιλότιμο. Αλλά κάποιον που τελικά, δεν εμπιστεύεται τα συναισθήματά μου. Ποτέ δε θα μάθω αν θα κάναμε τόση παρέα αν είχα κι άλλους ανθρώπους στη ζωή μου. Αν και ψυχανεμίζομαι πως η απάντση θα ήταν αρνητική. Έτσι δείχνει η εμπειρία.Είμαι εμπαθής, καίω τις γέφυρες, μ' αρέσει αυτό, Είσαι καλόκαρδη και μπορείς να ξεχνάς. Θα ξαναμιλήσουμε;Το μήλο όμως είναι σάπιο. Δε φταίει αυτό,ποιός θα το κατηγορήσει; Μα έχει σαπίσει πια. Έχει σαπίσει...