ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ευχεται ολος ο κοσμος αυτες τις γιορτινες μερες. πολυ φαγητο, πολυ ποτο! και καπως ετσι ξεκινησε το χτεσινο μου βραδυ. ξεκινησαμε οπως και αλλοι ποσοι να παμε στο Γκαζι για ενα ποτο. 12 το βραδυ 2 τυποι απεναντι μας μαστουρωμενοι παραπατουσαν καθως το μετρο προχωρουσε. στο κλαμπ γινοταν το αδιαχωρητο...δε λεω η μουσικη καλη, χορεψαμε. γυριζοντας με το πρωτο πρωινο ενα παιδι κατεβαινει αρον-αρον απο το βαγονι, ακουμπαει στα καθισματα της αποβαθρας και βγαζοντας το κεφαλι του στο πλαι, κανει εμετο. Την κοπελα διπλα μου στο βαγονι την κουβαλουσαν 2 φιλες της ενω ηταν ετοιμη να λυποθυμησει απο το ποτο. Φτανουμε λοιπον στην σταση μας και κατεβαινουμε περιμενοντας λεωφορειο. Λιγα λεπτα μετα, μια κοπελα με σκυμμενο κεφαλι αποφασιζει να περασει το δρομο. Η κινηση της ηταν αργη αρκετα ετσι ωστε να μην προλαβει το αυτοκινητο που ερχοταν να κοψει ταχυτητα. Μεσα σε λιγα δευτερολεπτα η κοπελα εκτιναχτηκε μπροστα στα ματια μου πεφτοντας αναισθητη στην κρυα ασφαλτο. Παντου γυαλια. Ειναι εκεινα τα λεπτα ισως που λες οτι δε το ζεις ολο αυτο. Πρωτη φορα ενιωσα αυτο που λενε πως παγωνει το αιμα. Αμεσως ετρεξα μαζι με οσο κοσμο ηταν εκει να την βοηθησουμε και ως εκ θαυματος η κοπελα ξυπνησε . Ο λογος για τον οποιο ειπα ολα αυτα ειναι οτι οντως το θεωρησα θαυμα που η κοπελα ειναι ζωντανη. Ειναι αναγκη ομως να περιμενουμε ενα θαυμα για να προσεξουμε τον εαυτο μας λιγο παραπανω? Μπορουμε ολοι να βαλουμε ενα μετρο ετσι ωστε να θεωρουμε την εξοδο μας πραγματικη διασκεδαση και οχι κινδυδο ζωης. Αλλωστε ενα ποτηρι λιγοτερο δε νομιζω οτι θα ειναι τρομερη ελλειψη για κανεναν.απλα μια συνολικη αποτιμηση της βραδιας...