ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χρόνια σου πολλά και ευτυχισμένα.Να είσαι πάντα καλά.Όταν κατεβαίναμε στην παρέλαση, εσύ είχες γενέθλια.Όταν φεύγαμε για την πενταήμερη επίσης.Είχες γενέθλια. Και μαζί σου είχε γενέθλια ο κόσμος όλος.Για σένα ''ένα δύο, εν δυο''.Για σένα παλίκαρε μου μονάκριβε. Για το λευκό σου το πουκάμισο. Για το σκούρο σου το παντελόνι.Κλαίω και γελάω μαζί. Γελώ με τα αναφιλητά.31. 31. 31. 31. Ω ζωή μου υπέροχη. Ω ζωή παράλογη και τρέλα.Μπορεί και να υπάρχει λόγος που δεν σε έχω ξεχάσει ακόμα. Μπορεί αυτός ο λόγος να είναι ότι με κρατάει ζωντανό.Διότι δεν είσαι μονάχα ένας άνθρωπος. Είσαι η αγάπη. Είσαιη αλήθεια. Είσαι μια ιδέα δυνατή και ένα συναίσθημα απόλυτο.Είσαι ο λόγος που διάλεξα να έχω άξονα στη ζωή μου.Σε ερωτεύτηκα. Όταν ήμασταν 17, 18. Σε αγάπησα.Σε βαλα στο προσκεφάλι μου σαν εικόνα και σε προσκυνούσα.Και θα το ξαναπώ. Και θα το ξαναγράψω. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΕ ΕΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΩ.Μου έφτασαν όσα ζήσαμε σαν φίλοι. Ούτε καν σαν κολλητοί.Σαν απλοί φίλοι. Έχουμε ζήσει βράδυα μαζί. Σαββατόβραδα. Έχουμε ζήσει πρωινά. Κυριακές. Πρωτοχρονιές. Γενέθλια, γιορτές.Έχουμε κάνει βόλτες μαζί. Έχουμε ξαπλώσει πλάι πλάι. Μ' έχεις αγγίξει και σ' έχω αγγίξει και εγώ.Σ' έχω φιλίσει στο μάγουλο και με έχεις φιλίσει και εσύ.Δεν χρειάστηκε να σε έχω Δημήτρη για να σε αγαπήσω.Σε αγάπησα. Όπως δεν αγάπησα ποτέ κανέναν. Και μαζί με εσένα αγάπησα και τη ζωή. Μ'αγάπησα και μένα.Και όσο θα ζω θα σε θυμάμαι. Ακόμα και αν έπρεπε να σε έχω ξεχάσει.Δεν ξεχνιέται όμως με τίποτα. Αυτό το ξύπνημα της αγάπης. Της αγάπης για έναν άλλο άνθρωπο.Αυτό το χρωστώ σε εσένα άγγελε μου. Που άνοιξες τα στήθη μου. Και γεννήθηκαν πουλιά χιλιάδες και πέταξαν ως τα πέρατα του κόσμου.Κι όποτε η ζωή στενεύει σε θυμάμαι. Και ένα νέο πουλί γεννιέται στο στέρνο μου. Και πετά μακριά.Να είσαι υγιής. Και ευτυχισμένος. Να ζεις την ζωή με αγάπη. Με την αγάπη αυτή που με έμαθες να ζω και εγώ.Θα περνώ να σε βλέπω. Εκεί που στέκεις αγέρωχος. Θα περνώ να σε βλέπω να στέκεις φάρος στη τσιμεντένια θάλασσα της Αθήνας. Της θάλλασας αυτής που μέσα της γεννήθηκα και γω , και τι ντροπή που το λέω μάλλον μέσα της θέλω να πεθάνω.