26.11.2011 | 23:05
Χρόνια πολλά, άχρηστε.
"Λοιπόν; Πως είναι η ζωή σου χωρίς εμένα;". Αυτό με είχες ρωτήσει. Πέρσι στις 21 Δεκεμβρίου. Που είχαμε να ιδωθούμε 4-5 μέρες. Από τότε κάναμε και είπαμε πολλά. Όσες αλήθειες από 'μένα, τόσα κι άλλα τόσα ψέματα από 'σένα. Κι από την τελευταία φορά που μιλήσαμε - για τελευταία φορά, τελικά - πέρασαν 8 μήνες... Θα 'θελα το τηλέφωνο που με ξύπνησε προχθές στις 6.20, ανώνυμο και άφωνο να ήσουν εσύ. Θα 'θελα να θυμάσαι. Θα 'θελα να σου λείπω. Έστω και λίγο. Όχι γιατί ακόμη σ' αγαπάω. Αλλά έτσι, για να 'μαι μία μικρή αγκίδα στην άχρηστη καρδιά σου. Σε σύγκριση με το κουζινομάχαιρο που προσπαθώ να βγάλω εγώ, ένα τίποτα θα είναι, αλλά θα με ησυχάσει. Και ίσως να καταφέρω επιτέλους να πάω παρακάτω και να ξεπεράσω όλα εκείνα που μου πούλησες και δεν ήσουν.Και να αποφασίσω ότι η ζωή μου χωρίς εσένα, μπορεί να ξαναγίνει όπως ήταν πριν έρθεις.Χρόνια πολλά, άχρηστε.
