ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άφησα πίσω μου ένα χάος.Το ήξερα πως σε κάτι τέτοιο θα κατέληγε αυτό που κάποτε ονομάστηκε πατρίδα.Και ίσως αυτό του αξίζει και να παραμείνει.Η νεολαία του ''σιξ ντόγκς'' εκπλήσσεται με την άνοδο της χρυσής αυγής, και καλά κάνει, γιατί ενώ αυτοί πίνανε την χίπστερ μπύρα τους ακούγοντας χίπστερ μουσικούς που έχουν δυο και τρία ''προφίλ'' στο ''φέισμπουκ'', κάτι φασιστάκια καθάριζαν το κέντρο από τη βρωμιά χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι. Γιατί που ήσουν ελληνική νεολαία όταν ο κάθε χρυσαυγίτης βάφτιζε τον μετανάστη βρωμιά και αργότερα τον καθάριζε; Μήπως σε κάποιο μπαρ στο γκάζι ή στο μοναστηράκι;Το ότι οποιοδήποτε φαινόμενο μας επηρεάζει μόνο όταν ακουμπάει τη δική μας πόρτα, με εξοργίζει. Όπως κάνουμε και με τα προβλήματα στην μέση ανατολή. Τόσοι σκοτωμοί ανα τον κόσμο, η μόνη φορά που είδα να διαμαρτύρεται η νεολαία ήταν είτε μετά την επίθεση χρυσαυγιτών στο Γκάζι ή τέλος πάντων μετά την άνοδο της χρυσής αυγής είτε αφού άρχισαν να αδειάζουν τα πορτοφόλια του μπαμπά. Υπήρχαν βέβαια ανέκαθεν και αυτοί που ασχολούνταν με πολιτική από το πανεπιστήμιο, που έμπαιναν στις νεολαίες και βρωμίζανε το κτίριο με τις αφίσες και τα γκράφιτι.Δεν ξέρουμε να ζούμε σωστά. Νομίζουμε ότι το να σεβόμαστε τον άλλο είναι υποχρέωση ή ανάγκη. Όχι, είναι φύση. Ίσως φταίει ο ήλιος μας, τι να πώ. Μας έχει αφήσει πιο ελεύθερους, αλλά και πάλι πιο σκλαβωμένους από ποτέ μας λες.Προσπάθησα πολύ να κάνω την τέχνη μου και την έκανα. Έβλεπα όμως ότι το ''πράγμα'' πάει αλλού και έφυγα. Δεν γούσταρα να παίρνω πίπες παρά μόνο όταν το ήθελα εγώ. Για μένα η τέχνη ανήκει ακόμα σε εκείνο το ρομαντικό βασίλειο του ''κάνωτέχνηγιαναζω''. Και όταν μεγάλωσα κατάλαβα ότι ήθελα να ''κάνωτέχνηγιαναεπιζήσουμε''. Δεν μπόρεσα να το κάνω αυτό στο χάος, δεν είχα τα αρχίδια και έφυγα.Ποιά είναι η θέση των καλλιτεχνών σε όλο αυτό; Είχα ρωτήσει μια φορά ανοιχτά και κανείς δεν απάντησε. Κάπου ανάμεσα στο ''Σπιρτόκουτο'' (την αναπαραγωγή της μιζέριας) και το βιντεοκλιπ της Πέγκυς Ζήνα (την ίδια την μιζέρια), η ερώτησή μου μετατράπηκε σε εναλλακτικό καφέ στηη ταράτσα του μπάιος.Ζούμε ένα ψέμα. Δεν έχουμε χρήματα, δεν μπορούμε να κάνουμε ότι μας κάνει να νιώθουμε σημαντικοί. Οκ. Τί κάνουμε γι'αυτό.Ακούω. Όποιος μου πει ότι έχει κάνει σε όσα χρόνια ζει, κάτι, ώστε να μην χρειαζόμαστε καμία χρυσή αυγή, θα αυτοπυρποληθώ. Δεν αναρωτιόμαστε καν για αυτήν την άνοδο. Εμείς την ψηφίσαμε. Γιατί είμαστε γουρούνια και το εμείς παραμένει εγώ. Γιατί θα καταλαβαίνεις ότι κάποιος κάνει τέχνη μόνο με το αν είναι γκέυ ή έχει τουπέ. Όχι γιατί θα έχει αλλάξει τον κόσμο μας. Γιατί είμαστε χωριάτες με την κακή έννοια. Είμαστε μια κλειστή κοινωνία που απαιτεί ο ένας από τον άλλο και κανείς από τον εαυτό του. Γιατί κάνουμε pride αντί να κάνουμε επαναστάσεις. Λίγο πιο κάτω, στην Ομόνοια, άνθρωποι τρυπιούνται και σεις ''τρυπιέστε'' με Μποφίλιου. Δεν είναι θέματα που πρέπει να λύσει ο λαός. Όταν υπάρχει οργανωμένο κράτος, φυσικά και όχι. Και όταν ο λαός παίρνει την εξουσία στα χέρια του, δεν δημιουργεί ''Εξάρχεια'', αλλά γκρεμίζει τείχη. Είμαι αναρχικός δε σημαίνει πίνω μπύρες. Δεν καίω τράπεζες, αλλά δεν έχω ανάγκη από τράπεζες.Κινητοποίηση παιδιά γιατί χανόμαστε. Να με έπιασαν τα νεύρα και από την ταχύτητα σκέψης και γραφής, έχασα και το ποιητικό μου στυλ.