ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καθώς έψαχνα κάτι σημειώσεις από ένα μάθημα του πρώτου έτους της σχολής μου, μέσα σε έναν ωκεανό χαρτιών και τετραδίων «επιμελώς» στοιβαγμένων μέσα σε ένα ντουλάπι του γραφείου μου, βρήκα ένα «χαρτάκι», το οποίο μου θύμισε ίσως την πιο «ιδιαίτερη» αλλά και (δυστυχώς) ανεξερεύνητη ανάμνηση των σχολικών μου χρόνων. (Μην φανταστείτε ότι έχουν περάσει και χρόνια από τότε. 21 είμαι …). Βρήκα λοιπόν το γνωστό κόκκινο χαρτί – περιτύλιγμα της lacta από τη σειρά σοκολατών I am lovin it που στην εσωτερική λευκή του όψη έγραφε με ροζ μαρκαδόρο: "Είσαι το πιο κρυφό μου πάθος" !!!. Κάποια κοπέλα μου το είχε αφήσει μια σοκολάτα στην τσάντα μου στο διάλειμμα ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Ήταν 12.15 το μεσημέρι ημέρα Πέμπτη, έτος 2008. Ήμουν πρώτη λυκείου τότε … Η πρώτη αντίδραση που θυμάμαι ήταν να σκάσω στα γέλια και να πειράζω κάποιους συμμαθητές στην τάξη μήπως μου έκαναν πλάκα. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Και γέλασα, όχι τόσο για την κίνηση – την ερωτική εξομολόγηση, αλλά περισσότερο για την χρήση της λέξης πάθους. Παρά ήταν νοηματικά ισχυρή λέξη για να αποδοθεί σε εμένα. Έτσι πίστευα τουλάχιστον !!! Μετά μοίρασα τη σοκολάτα στους υπόλοιπους συμμαθητές (ήταν νοστιμότατη αλλά έτοιμη να λιώσει ..) και στον (θέλω να πιστεύω σε λίγα χρόνια συνάδελφο) μαθηματικό που μας έκανε Άλγεβρα τότε … Ποτέ όμως δεν έμαθα, όμως, (ίσως επειδή δεν το αναζήτησα κιόλας) ποια ακριβώς το έκανε. Βρισκόμουν σε τελείως άλλη φάση τότε. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να παίξω μπάλα στη γυμναστική, τα μαθήματα και να δω ποδόσφαιρο, σινεμά ή να παίξω αρμόνιο. Παρ’ όλα αυτά χθες μετά από 6 χρόνια μάλλον κατάλαβα ποια το έκανε. Ήταν η «πισινή» μου (αυτή που καθόταν στη σειρά μου στο πίσω θρανίο), η οποία καθ’ όλη τη διάρκεια της β’ γυμνασίου καθόταν δίπλα μου στα μαθηματικά (Σατανικό έτσι;;) και αντί να γράφει αυτά που έγραφε στο πίνακα η καθηγήτρια με είχε συνεχώς αγκαλιά και κάθε 10 λεπτά έσκαγε και ένα φιλί. Η καθηγήτρια που έβλεπε την όλη φάση είχε αγανακτήσει :) !! Έτυχε να έχω φυλαγμένο ένα τετράδιο από τη β’ γυμνασίου και ξεφυλλίζοντας το σε κάποιο σημείο είδα ότι είχε γράψει μια άσκηση. Συνέκρινα τις γραμματοσειρές. Ήταν ολόιδιες. Κυριολεκτικά κοκάλωσα !! Για 5 ολόκληρα λεπτά μου πέρναγαν κινηματογραφικά, γεγονότα τα οποία συνδέονταν πράγματι μεταξύ τους και ισχυροποιούσαν την «ανακάλυψη». Ήταν συγκλονιστικό πως για τρία ολόκληρα χρόνια είχα γίνει μια ευχάριστη εμμονή σε έναν άνθρωπο, και δεν είχα πάρει χαμπάρι τότε κυριολεκτικά τίποτα !! Πραγματικά, τότε θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει κάποια πράγματα μοναδικά, που βιώνεις μια και μόνο φορά στη ζωή σου και οι μνήμες μένουν ανεξίτηλες για πάντα στην καρδιά σου. Και εκεί είναι που μου «έπεσαν» κάποια δάκρυα και είπα γαμώτο γιατί;;; Ακόμα και τώρα που γράφω δακρύζω.Η αλήθεια είναι πως από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα σε όλους τους τομείς πλην αυτού που αναλύω παραπάνω. Σιγά σιγά τελειώνω τη σχολή μου, έχω πιάσει και μια δουλίτσα, έχω βρει δυο πραγματικούς φίλους στο πανεπιστήμιο (θέλω να πιστεύω) που ποτέ δεν απέκτησα στο σχολείο και έχω αποκτήσει αρκετές κοινωνικές επαφές. Παρ’ όλα αυτά σχέση από ελαχιστότατης έως μακράς διάρκειας δεν έχω κάνει ποτέ (για διάφορους λόγους). Και σίγουρα αυτά που σου προσφέρει μια σχέση δεν σου τα προσφέρουν ούτε τα βιβλία, ούτε η εκπαίδευση, ούτε τίποτα. Όσο και να μην ήθελα να το παραδεχτώ στον εαυτό μου επειδή θα με «ενοχλούσε από την (εσφαλμένη) κανονικότητα που είχα στο κεφάλι μου», η διαδικασία μιας σχέσης σε βοηθάει πολύπλευρα και αν είναι και υγιής σε αναπτύσσει. Είναι πραγματικό όρος ψυχολογικής και προσωπικής εξέλιξης. Πόσες φορές έχω πει στον εαυτό μου, πόσα πράγματα θα είχες όρεξη να κάνεις ρε μ...΄.κα αν είχες μια σχέση; (Νομίζω και οι ομοιοπαθόντες/-ουσες που με διαβάζετε θα το έχετε πει). Γι αυτό λοιπόν, έχω να προτείνω, οι μέλλοντες γονείς ή αυτοί που έχετε παιδιά σε αυτήν την ηλικία να είστε θετικοί τα παιδιά σας εκεί στη εφηβεία να ζουν αυτόν τον (ή τους) λεγόμενο «εφηβικό έρωτα», και να μην "φοβίζετε" - περιορίζετε τα παιδιά σας πάνω σε αυτό το θέμα (εκτός κι αν δείτε ότι το άλλο παιδί προέρχεται από προβληματική οικογένεια), λέγοντας ότι ακόμα είστε μικροί και πρέπει να κοιτάτε μόνο το σχολείο. Και αυτά σας τα λέω ως άτομο που αυτό κοίταγα κατ' αποκλειστικότητα και με πολλή αγάπη. Πραγματικά αυτές οι μνήμες από μια τέτοια εμπειρία εκείνης της περιόδου εκτός του ότι βοηθούν πάρα πολύ το παιδί ψυχολογικά τονώνοντας την αυτοπεποίθηση του, εκτός του ότι είναι μοναδικές και ανεπανάληπτες για μια ζωή, αφήνουν και σημαντική παρακαταθήκη - διδάγματα για την συνέχεια - στο υποσυνείδητο βέβαια (γιατί ακόμα τα παιδιά είναι μικρά τότε). Δεν πειράζει και να μείνουν λίγο πίσω στα μαθήματα (εξαιρείται η γ' λυκείου :)). Χάνεις κάτι λίγο πρόσκαιρα αλλά κερδίζεις κάτι που θα σε "συντροφεύει" για όλη σου την ζωή. Και επ’ ευκαιρίας πριν μια και μισή βδομάδα μου είπε ένας μαθητής μου σε ένα ιδιαίτερο που είναι δευτέρα λυκείου (έχω γενικά πολύ καλή επικοινωνία με τα παιδιά), αν μπορώ να τον αφήσω λίγο χαλαρό για το μάθημα της προηγούμενης εβδομάδας γιατί είχε κανονίσει να βγει ένα ραντεβού με μια κοπέλα από την τάξη του και θέλει να είναι ξεκούραστος. Θα ήταν και το πρώτο τους ραντεβού που θα είχαν ποτέ γενικά. Ε νομίζω πως το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να τον αφήσω λάσκα !! Προχθές με παίρνει τηλέφωνο στο κινητό να μου ανακοινώσει ότι όλα πήγαν καλά και ήταν μέσα στην τρελή χαρά και με ευχαριστούσε πάρα πολύ για όλα. Μόνο που δεν έκλαιγε !! Ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της μέχρι τώρα ζωής μου ... (Μου υποσχέθηκε ότι θα γράψει και στις εξετάσεις πάνω από 18!!)Να είστε όλοι καλά !!