ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το βραδυ αφου εδωσα ενα μαθημα που χρωστούσα αποφασισα να πω στις 2 καλύτερες μου φιλες οτι ειμαι ομοφυλοφιλη.Φοβομουνα αλλα ταυτόχρονα δεν άντεχα αλλο να το κρατώ θαμμένο μεσα μου.Το ειπα και με έπιασαν τα κλάμματα,δάκρυα φόβου/ανακούφισης ηταν δεν ξερω.Εκλαιγα που ημουν ετσι και οτι ακριβως επρεπε να αποδεχτώ πλήρως αυτο το κομματι του εαυτού μου αλλα και Φοβόμουνα να το παραδεχτώ η ιδια.Οι φιλες μου,μου ειπαν οτι χάρηκαν που τους ειπα και οτι δεν πρεπει να φοβάμαι και στεναχωριέμαι για κατι τετοιο και με αγαπούν οπως και να ειμαι.Χαρηκα πολυ που με υποστήριξαν,νιωθω ακομη πιο κοντα μαζι τους μετα απ αυτο.Σημερα νιωθω καλυτερα, συνειδητοποίησα πως η αποδοχή του εαυτού μας σημαινει αγαπη του εαυτου μας.Απο παντα με θυμαμαι να βρισκομαι σε συγκρουση με τον εαυτο μου,σε ενα διαρκη πόλεμο,καθως δεν μου αρεσε αυτο που ειμαι,ηθελα να αλλαξω και να γινω κατι αλλο.Φετος ηρθα αντιμέτωπη με την αληθεια και ειδα πως επρεπε ν κανω την αρχη και να με αγαπησω οπως ακριβως ειμαι.Καταλαβα πως δεν αλλάζουν μερικα κομμάτια και μονο να τα αγαπησεις και να τα αποδεχτείς μπορεις! Ηδη νιωθω περισσοτερη γαλήνη μεσα μου και δεν φοβάμαι τοσο.Καποια στιγμη,θα προσπαθήσω,δεν ξερω πότε, να νιωθω περηφανη για μενα.Τοτε θα το πω και στους γονεις μου,χωρις να φοβάμαι την απόρριψη τους.Αν και πρώτα σκεφτομαι να τελιωσω τις σπουδες μου χαχα.Παντος αν βρω το θάρρος θα το κανω και πιο νωρις.Δεν φοβάμαι πια τοσο και ηδη χαιρομαι για μενα :)