13.5.2015 | 15:37
Το χθεσινό μου απόγευμα.
Εδώ και 3 χρόνια τρέχω καθημερινά στο άλσος που υπάρχει κοντά στο σπίτι μου.Όχι μόνο γιατί το τρέξιμο με κάνει να ξεφεύγω και να καθαρίζει το μυαλό μου,αλλά γιατί μου χαρίζει κάτι πολύ όμορφο...επαφή με ξένους ανθρώπους που όμως εκείνη τη στιγμή είναι λες και γνωριζόμαστε όλοι!Τρέχεις και περνάει από δίπλα σου κάποιος τρέχοντας και ο ίδιος και σε χαιρετάει με χαμόγελο..αυτό δε το βρίσκεις στις καφετέριες που πάτε και αράζετε σχεδόν καθημερινά οι περισσότεροι!Όμως,χθες συνέβη κάτι ακόμη πιο όμορφο...καθώς έτρεχα ήταν ένα παιδί γύρω στα 28 με ειδικές ικανότητες και περπατούσε μαζί με μια κυρία που προφανώς ήταν η μητέρα του...καθώς έτρεχα μου άπλωσε το χέρι του και μου χαμογέλασε,σταμάτησα και τον χαιρέτησα και αυτό μου έφτιαξε τη μέρα.Τελικά ένα χαμόγελο και μια χειραψία μπορούν να σου φτιάξουν τη μέρα!Αναθεωρήστε και σηκωθείτε απ'το καναπέ.Μην μουχλιάζετε στις καφετέριες με 2-3 γνωστούς σας.Βγείτε έξω και γνωρίστε κόσμο.Γνωρίστε τον εαυτό σας.Κοπέλα,23
