ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν νομιζω οτι εισαι εσυ...:( Εγω δεν εφυγα, εσυ εφυγες...Πες μου κατι που ξερουμε οι δυο μας αλλιως νομιζω οτι με κοροιδευεις...αγαπητε...

Συγγνώμη, αν σε απογοήτευσα...

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με θλίβουν τα λόγια σου! Ψάχναμε τόσο εναγωνίως ο ένας από τον άλλον την απόδειξη της αγάπης του, που ξεχάσαμε να αποδείξουμε εμείς τη δική μας αγάπη, να εμπνεύσει ο καθένας την εμπιστοσύνη που ζητούσε, να σώσει ο καθένας την υπόληψη της "ανθρωπιάς"...Εμένα όμως μου έμεινε μια άλλη απορία, ποιος κέρδισε τελικά, μωρό μου;

Όποιος έχει βρει τον αληθινό εαυτό του, δεν μπορεί να αποξενωθεί από αυτόν, κάθε απομάκρυνση από το φερόμενο ως "εαυτό" μας πρέπει να εκλαμβάνεται ως ένα προειδοποιητικό σημείο αυταπάτης (δεν είμαστε αυτό που νομίζαμε) και είναι μια βίαιη άσκηση πίεσης προς την κατεύθυνση της εσωτερικής αναζήτησης. Φοβάμαι, αγάπη μου, πως και αυτή η "απώλεια του εαυτού σου", ανέδειξε ένα άλλο, λιγότερο γνωστό ή αποδεκτό κομμάτι του, καλώντας σε να ψάξεις βαθύτερα και να ανασύρεις τα στοιχεία εκείνα που εξισορροπούν τις αντιθέσεις και που, ως πιο οικεία στην ουσία σου, σε κάνουν να νιώθεις συμφιλιωμένος με την εκδήλωσή τους. Δεν έχασες τον εαυτό σου, συνειδητοποίησες πως κάτω από ορισμένες συνθήκες είσαι και αυτός ο εαυτός και πως η άρνησή σου να το αποδεχθείς μπορεί είτε να δηλώνει ανωριμότητα είτε να εισάγει την ανάγκη επαναπροσδιορισμού, έως ότου γίνεις αυτό που πραγματικά είσαι. Ηθικά στοιχεία, καθιερωμένες συμπεριφορές και ψυχικές τάσεις και εκδηλώσεις που στηρίζονται σε σαθρά θεμέλια και ανατρέπονται σε κάθε κλονισμό τους δεν μπορεί να εκφράζουν την αληθινή εσωτερική μας "ποιότητα" ή καλύτερα, το χρώμα, τη μορφή και το υλικό της ψυχής μας, αυτό που εσύ ονομάζεις "εαυτός" και είναι κάτι πολύ βαθύτερο από τις μεταβαλλόμενες κατά τις μεταβολές του περιβάλλοντος εξωτερικές εκδηλώσεις της συμπεριφοράς μας. Θα σου έλεγα λοιπόν να αναθεωρήσεις την εικόνα που έχεις για το ποιος είσαι ή ποιος ήσουν και ποιος έγινες και να βρεις ποιες εσωτερικές ροπές αξίζουν να δουλέψεις προς την εκδήλωσή τους, (γιατί είμαστε έλλογα όντα και δεν είναι το παν οι εσωτερικές παρορμήσεις, διαθέτουμε ευτυχώς -και ενίοτε δυστυχώς- σε κάποιο βαθμό τον έλεγχο πάνω σε αυτές), ώστε να κατορθώσεις να γίνεις αυτό που ήδη στην πραγματικότητα είσαι. Αυτά προς εσένα κι εμένα. Είναι εύκολο να κατηγορούμε τους άλλους για απώλεια του εαυτού μας, αλλά ποιος μπορεί, μωρό μου, να σου πάρει την ψυχή σου, γιατί "ο εαυτός μας" για μένα δεν είναι τίποτα λιγότερο! Μη με ανυψώνεις λοιπόν στη θέση του Θεού ή καλύτερα του διαβόλου...και αποδέξου ότι τελικά δε διαθέτεις ούτε εσύ τόσο έξυπνα και λογικά αποσαφηνισμένη εικόνα του "εαυτού" σου. Κι αν χάσαμε τον εαυτό μας ο ένας εξαιτίας του άλλου, ας γίνουμε η αιτία τώρα πλέον να βρει ο καθένας μόνος του ένα μοναδικό εαυτό, που συναρμοσμένος με τον εαυτό του άλλου να συναποτελεί μια συλλογική όσο και μοναδική ψυχή!