ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακόμα απορώ με τον εαυτό μου που δεν έχω απογοητευτεί από τους ανθρώπους και συνεχίζω να ελπίζω. Που συνεχίζω να ελπίζω πως δεν θα εξαφανιστούν από την μια μέρα στην άλλη ενώ είχαμε χημεία, επικοινωνία. Συνεχίζω και πιστεύω. Ότι θα απαντήσουν σε ένα μήνυμα που θα στείλω από ανθρώπινο ενδιαφέρον ,αλλά τελικά θα προτιμήσουν να το αφήσουν αδιάβαστο. Πιστεύω ακόμα ότι όταν κάποιος προσπαθεί να σε μάθει, να μάθει τα ενδιαφέροντά σου, να μπει λίγο παραπάνω στην καθημερινότητά σου το κάνει επειδή το νιώθει και "είδε" κάτι σε εσένα ,ότι θα ήθελε να σε μάθει παραπάνω και όχι πως αυτό ίσως τελικά το κάνει με όλους τους ανθρώπους μέχρι να τους βαρεθεί και να εξαφανιστεί παντελώς μέχρι και να αλλάξει συμπεριφορά απο αυτή που σου έδειξε. Κουράστηκα όμως. Ειδικά μετά από μια συνεχόμενη κατάσταση, να γνωρίζω ανθρώπους που ενθουσιάζονται και ύστερα εξαφανίζονται. Βαρέθηκα να μαθαίνω για τις ζωές ανθρώπων που την επόμενη μέρα θα μου είναι εντελώς άγνωστοι, να μπαίνω στην καθημερινότητα τους , να νοιάζομαι , να αγχώνομαι όταν δεν μου απαντάνε γιατί το μυαλό μου πάει στο κακό. Τόσο ηλίθια είμαι, μέσα στο συννεφάκι που ζω , δεν μπορώ να χωνέψω ακόμα και μετά από τόσες απογοητεύσεις ότι ο άλλος ανά πάσα στιγμή μπορεί να χαθεί από την ζωή σου. Εκεί που κανονίζατε καφέ την επόμενη μέρα, δεν θα σηκώνει το τηλέφωνο . Εκεί που βλέπατε ταινία αγκαλιά και γελάγατε δεν θα επικοινωνήσει ξανά. Έχω κλάψει πολύ και έχω κατηγορήσει πολλές φορές τον εαυτό μου. Μήπως έδειξα παραπάνω ενδιαφέρον απ'ότι έπρεπε; Μήπως δεν έδειξα τόσο όσο θα ήθελε; Μήπως με βλέπει ξενέρωτη; Ή μήπως εύκολη; Μήπως τον τρόμαξα; Ήμουν αδιάφορη; Μίλαγα πολύ; Φοβήθηκε ότι ήθελα παραπάνω πράγματα ενώ δεν ήταν έτοιμος να τα δώσει; Δεν του άρεσε το σώμα μου; Όλα τα σκέφτομαι πάντα και δεν μπορώ να βρώ μια απάντηση. Και δεν θέλω άλλο να σκέφτομαι τί πάει λάθος. Κουράστηκα πολύ. Α.28