ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχικά την είδα στο λεωφορείο από Παπάφραγκα για Αδάμαντα. Εγώ καθόμουν εσωτερικά προς τον διάδρομο και αυτή όρθια στα αριστερά μου με φάτσα προς τα εμένα. Ψηλή, πόδι χυτό, δύσκολα να της προσθέσεις ή να της αφαιρέσεις κάτι... Την άκουσα να μιλάει στις τρις φίλες της και φοβήθηκα ότι ήταν Αγγλίδα... Όταν φτάσαμε Αδάμαντα είπα στον εαυτό μου: Δεν γινόταν να μένει στο camping? Δυο μέρες αργότερα πάω για μπάνιο στην πισίνα του camping. Ήταν εκεί! Γυμνόστηθη να κάνει ηλιοθεραπεία με τις φίλες τις. Βλέπω ξαπλώστρα ελεύθερη στα δύο μέτρα μακρυά της, χωρίς φυσικά εμπόδια ανάμεσα και τσουπ την καβατζάρω. Αυτή είναι ξινή, ανήσυχη... Οι φόβοι μου ότι είναι Αγγλίδες αυξάνουν. Μου γυρίζει την πλάτη οπότε παύω να έχω τον νου μου... Κάνω βουτιά και επιστρέφω. Γυρίζει φάτσα σε μένα, ξαπλωμένη πλάι, ακουμπώντας το κεφάλι στο χέρι της για μαξιλάρι, σαν να κοιμάται. Βγάζω τα σύνεργα. Δεν κουνιέται καθόλου. Ξεκινώ αστραπιαία να την ζωγραφίζω. Το χέρι μου τρέμει. Θέλω να προλάβω να την σχεδιάσω προτού να αλλάξει στάση. Πρόλαβα! Περνάω στο χρώμα. Έχει αλλάξει πλέον στάση αλλά δεν με πειράζει. Τα χρώματα ήταν όλα εκεί! Τελειώνω δουλεύοντας με ένταση. Το υπογράφω. Χαλαρώνω για λίγο, την πλησιάζω, της το δείχνω και της λέω: Σε ευχαριστώ, ήσουν πολύ καλό μοντέλο, δεν κουνήθηκες καθόλου! Αστραπιαία το παίρνουν χαμπάρι οι φίλες της και σηκώνονται να δουν...! Δεν περνάνε δύο δευτερόλεπτα και ξεσπούν όλες μαζί σε ένα υστερικό γέλιο δεκατετράχρονου που έβαλε στο μυαλό του πολλά περισσότερα από αυτά που είδε ο καλλιτέχνης! Επιβεβαιώνω με ερώτηση ότι είναι Αγγλίδες... Κάθριν η κοπέλα Νίκος εγώ, "χάρηκα" και επιστρέφω στην βάση μου διορθώνοντας κάποια χρώματα ακόμα. Αυτές μουρμουράνε...Ακούω την μία να λέει ότι νόμιζε ότι έφτιαχνα το τοπίο πίσω από την Κάθριν. "Όοοοχι" πετάγομαι εγώ με άπταιστα Αγγλικά! "It was for the foreground not for the background..." Συμφώνησαν. Έχουν σωπάσει και επιστρέψει στην γεμάτη μοναξιά και εγωισμό ησυχία τους. Μετά από λίγο σηκώθηκαν σαν στρατιώτες που μαζεύουν τον εξοπλισμό τους και με βαριά βήματα η μία πίσω από την άλλη αποχώρησαν. Καμία δεν χαιρέτησε. Η Κάθριν με κοίταξε και σαν να έγνεψε το κεφάλι της. Στο μεταξύ ο καλλιτέχνης χαιρόταν την ακουαρέλα του και του δόθηκε η όρεξη να γράψει και την ιστορία! Αααυτά είναι!