ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα στάθηκα μπροστά σε εναν καβγά. Μια "κυρία" ειχε κλεισει με το αυτοκίνητο της μια αλλη κυρία σε ενα φαρμακείο στην Κηφησιας. Φωνάζοντας λοιπον η κυρία η κλεισμένη στην αλλη, της απαντά με πολυ σιγουριά " είμαι σίγουρη πως αυριο μεθαύριο θα το κάνετε κι εσεις, στην Ελλάδα ειμαστε" η αλλη της απάντησε "κάνετε λάθος δεν ειμαστε όλοι σαν κι εσάς" . Πραγματικά, καμία φορα δεν πιστεύεις αυτά που ακούς. Είμαι 18. Και η πιο βαθιά μου επιθυμία ειναι να αλλάξω -αν οχι τον κόσμο- την Ελλάδα που τοσο πολυ αγαπώ και συνάμα τοσο βαθιά με πληγώνει. Είμαστε εφησυχασμένοι με την ολη κατάσταση τελικα; Ειμαστε ευχαριστημένοι που μπορούμε να καπνίζουμε σε κλειστούς χώρους πραγμα που "υποτίθεται" απαγορεύεται δια νόμου, ποσά χρονια; Ειμαστε ευχαριστημένοι που μπορούμε να τρέχουμε στον δρόμο, να παρκάρουμε όπου γουστάρουμε χωρίς ενδοιασμούς; Θα αναρωτηθεί εύλογα κανεις, πραγματικά γιατι κανεις δεν κανει τιποτα γι αυτά; Το κράτος ας πούμε; Η απάντηση ειναι πως αυτος ο ίδιος ειναι ο "κάποιος" που μπορει να αλλάξει τα δεδομένα. Αλλάζω τον κοσμο δεν σημαίνει τον γκρεμίζω και χτίζω εναν άλλον, αλλάζω τον κοσμο σημαίνει βελτιώνω την ζωη γύρω μου. Είτε αυτο σημαίνει δεν πετάω το σκουπίδι μου κάτω, δεν καπνίζω εκει που δεν επιτρέπεται, δεν παρκάρω όπου μου καπνίσει, και γενικώς σέβομαι....