αχ σαν φωτορομαντζο ακουγεται!"η κλαρα ειχε μα τρικυμια μεσα στην ψυχη της. απο τη μια πολιορκουσε την καρδια της ο αχμετ, γεροδεμενος οπου σφιγγοτας την στην αγκαλια του, καθε εκατοστο του κορμιου της παλλοταν κατω απο τα δυνατα και σιγουρα μπρατσα του, τα μπρατσα ενος ανδρα ωριμου που ξερει ακριβως πως να κανει μια γυναικα σκλαβα του κορμιου και της ανασας του. στην σκεψη αυτης της περασμενης νυχτας το κορμι της ανναριγησε αναζητωντας παλι την ηδονη... επειτα ομως σκεφτηκε τον αρη... τον αγαπουσε τοσο πολυ που η καρδια της ματωνε και μαραζωνε μακρια του. αυτος την ειχε κανει γυναικα της εμαθε την αγαπη και τον ποθο, μα και την συντροφικοτητα.. δυστυχως ομως εδω και καιρο το σαρακι της ρουτινας ειχε τρυπωσει στην καθημερινοτητα τους φερνοντας στη ζωη τους την ζηλια ,οπου την επνιγε και εκανε το μεσα της να επαναστατει και να θελει να φυγει μακρια του. ποιον να διαλεξει η κλαρα? προς τα που να παει η καρδια της? σε ποιανου αγκαλια να χωθει?αυτη την κυριακη στα περιπτερα με μολις 1 ευρω! (αντε πες μας τι διαλεξες να συνεχισουμε την ιστορια! :p )
13.7.2014 | 18:07
Η αναποφάσιστη! (Βοηθήστε με!)
Εδώ και μερικά χρόνια πηγαίνω σε ένα γυμναστήριο της πόλης μου. Πριν 3 χρόνια, περίπου, ήρθε ένας νέος γυμναστής ο Αχμέτ. Είχαμε πολλά χρόνια διαφορά στην ηλικία και δεν έδωσα πολύ βάση παρόλο που μου φαινόταν ωραίος. Ήμουν και σε σχέση με ένα παιδί, οπότε δεν ήμουν σε φάση να κοιτάω άλλους. Τους τελευταίους μήνες ήρθαμε πιο κοντά αφού λόγο του ότι δεν είχα αυτοκίνητο με πηγαινοέφερνε αυτός στο γυμναστήριο αλλά πάντα φεύγαμε τελευταίοι για να κλείσει την αίθουσα. Το περασμένο Σάββατο καθώς τη προηγούμενη είχα χωρίσει τον παρακολούθησα την ώρα που γυμναζόταν και σκέφτηκα ότι οι κινήσεις του ήταν τόσο επιδέξιες που έμοιαζε σαν να πετάει και τότε μόνο πρόσεξα ότι έχει σώμα Έλληνα θεού. Τότε κάτι ξύπνησε μέσα μου. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω του χωρισμού ότι έψαχνα κάπου να ξεσπάσω πάντως ήταν κάτι δυνατό και βαθύ! Όταν η προπόνηση τελείωσε περίμενα να φύγουν όλοι για να κάνω τη κίνησή μου. Κάθισα στο τραπέζι όπου δίπλα είχε ακουμπισμένο το σάκο του και τακτοποιούσε τα πράγματα μέσα, και του χαμογέλασα. Όταν με είδε μου χαμογέλασε και αυτός. Το πιο γλυκό χαμόγελο. Με ρώτησε αν είμαι έτοιμη και εκείνη τη στιγμή σηκώθηκα, του άρπαξα τα κλειδιά της αίθουσας και κλείδωσα. Με ρώτησε τι κάνω και καθώς τον πλησίαζα, του είπα σκάσε και τον φίλησα. Στην αρχή, το φιλί του ήταν αμήχανο. Μετά όμως, ένιωσα να αυξάνει τη πίεση πάνω στα χείλη μου και να με φιλάει παθιασμένα!!! Με σήκωσε και με κόλλησε στον τοίχο. Έβαλα το χέρι μου μέσα στο παντελόνι του και ψιλάφησα. Τότε, έβγαλε ένα απαλό βογκητό. Με άναψε αυτό. Άφησα τον εαυτό μου να πέσει από την αγκαλιά του, στο έδαφος. Τότε, τον έσπρωξα με δύναμη και έπεσε πάνω στο τερέν. Και τότε συνεχίσαμε...! Αργότερα μας πήρε ο ύπνος ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Όταν ξυπνήσαμε, σηκωθήκαμε και φύγαμε κανονικά σαν να μην συνέβη τίποτα. Αναρωτιόμουν αν θα πει κάτι. Όταν φτάσαμε σπίτι μου πριν βγω έξω από το αυτοκίνητο με φίλησε με πάθος. Μετά έφυγα. Όταν μπήκα σπίτι μου, βρήκα το αγόρι μου, τον Άρη να διαβάζει ένα περιοδικό και να με περιμένει. Τον ρώτησα γιατί βρισκόταν εδώ και με άρπαξε και με φίλησε. Τότε ένοιωσα ξανά πόσο ερωτευμένη ήμουν μαζί του αλλά και πάλι δεν μπορούσα να ξεχάσω τη τελευταία εμπειρία μου με τον Αχμέτ. Και τώρα αναρωτιέμαι, θα έπρεπε να είμαι με τον Αχμέτ, που υπάρχει τόσο πάθος και η σχέση μας είναι πιο εύκολη αλλά, είμαι 18 και αυτός κοντά στα 30 ή με τον Άρη που είμαι ερωτευμένη, μοιραζόμαστε πάρα πολλά αλλά στη σχέση μας υπάρχουν δυσκολίες όπως η ζήλια; Αφροδίτη, 18
1