6.5.2016 | 17:17
Η ανισότητα στην κοινωνική και οικονομική μας θέση
δε θα έπρεπε να μεταφράζεται σε ανισότητα μέσα στη σχέση, για να μην προκαλείται και ανταγωνιστικότητα. Ο καθένας είναι αυτό που είναι και έχει αυτά που έχει, όταν επιλέγεις τον άλλον για σύντροφο, σημαίνει ή πρέπει να σημαίνει πως τον εκτιμάς και τον σέβεσαι γι' αυτό που είναι και όχι γι' αυτό που θα έπρεπε να είναι ή θα ήθελες να είναι. Θέλω να με αντιμετωπίζεις ως ισάξιά σου, αν θες κι εσύ να σταματήσω να προσπαθώ να σε "νικήσω". Μπορεί σε κάποιους τομείς, κυρίως κοινωνικά προσδιορισμένους, να έχεις πετύχει περισσότερα, πολύ περισσότερα, και οφείλω αυτό να στο αναγνωρίσω και όντως χαίρομαι για σένα αλλά και για μένα, που είσαι μαζί μου (ή κάτι τέτοιο)...αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν έχω τη δική μου αξία, η οποία δε χρειάζεται επαγγελματική ή οικονομική αναγνώριση για να επαληθεύσει την υπόστασή της. Θες να με βοηθήσεις να ξεπεράσω τις καταθλιπτικές μου τάσεις, όμως δε σκέφτηκες άραγε ότι μια βόλτα μαζί σου στην παραλία θα με βοηθήσει πολύ περισσότερο από τις συμβουλές ή την κριτική σου; Είναι εύκολο να λέμε στον άλλον "νιώσε καλύτερα, δεν έχεις λόγο να είσαι καταθλιπτικός", το δύσκολο είναι να του βρίσκουμε εμείς λόγους να νιώσει καλύτερα. Δε λέω ότι δεν προσπαθείς, είμαι κι εγώ δύσκολος χαρακτήρας, αλλά ό,τι και να κάνεις από μακριά, δεν έχει τη δύναμη μιας αγκαλιάς, ενός φιλιού, μιας σέλφι πάνω από τον καφέ :p