ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περυσι,οταν ξεκινησα να σπουδαζω,αναγκαστικά επρεπε να γνωρισω καινουρια ατομα.ενα απο αυτα ησουν κι εσυ.Αρχικα,καναμε πολλη παρεα. Σαν ανθρωπος εχεις πολλη φαση. Μεχρι το Μάιο ολα οκ. Φιλοι. Ελα μου ομως που μετα μου εκανες κλικ. Και να φανταστεις οτι στην αρχη μου ησουν αποκρουστικος.Οχι μονο δεν ησουν ο τυπος μου αλλα σε θεωρουσα ασχημο,χαζο και φλωρο. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι συνεβη αυτο. Εικάζω ότι όλα ξεκίνησαν απο τη στιγμη που για καποιο λογο μου μπηκε η ιδεα πως εσυ αισθανεσαι πραγματα για μενα (αν και εσυ διατυμπανιζεις οτι εχεις κοπελα-και ειναι η πρωτη σου-ειναι ομως σε αλλη πολη,υποστηριζεις οτι ειναι θεοσταλτη και θα παντρευτειτε σε καθε ευκαιρια)μεσα απο μια σειρα γεγονοτων-κυριος οιδε αν ειναι ατυχη(!) Στο διάστημα αυτο ερχομαστε ολο και πιο κοντα. Ξερω οτι με εμπιστευεσαι και ισως πιο πολυ απο τους περισσοτερους φιλους σου. Ωρες-ωρες νομιζω οτι μου ανοιγεις την καρδια σου και εγω τοτε θελω να σε παρω αγκαλια ,αλλα οχι γιατι -ειπαμε-εισαι δεσμευμενο παιδι. Το θεμα ειναι οτι δεν εχω γνωρισει αλλον ανθρωπο που να με κανει να γελαω τοσο συχνα με την καρδια μου και αρχιζω να πιστευω πως το τσιτατο 'αν κανεις ενα κοριτσι να γελασει,μπορεις να την κανεις να κανει τα παντα'ειναι ρεαλισικο. Βεβαια,με εχεις κανει και να κλαψω. Και μαλιστα δυο φορες. Εσυ γνωριζεις μονο για τη μια και δε θα ηθελα να μαθεις για την αλλη. Με σενα,δε μ αναγνωριζω σε κατι τετοιες περιπτωσεις. Αν καποιος με πληγωνε τοσο πολυ,θα του εκοβα την καλημερα και ειμαι πολυ καλη σε κατι τετοια.Αλλα με σενα δεν ξερω τι γινεται. Δεν μπορω να σου κρατησω μουτρα ουτε για 5 μερες. Μου αρεσει που επιμενεις ,αλλα δεν υποβιβαζεις τον εαυτο σου. Ο τροπος σκεψης σου,αν και με οδηγει σ'αδιεξοδο και με τρομαζει,ειδικα οταν κανεις νυξεις περι αυτοχειριας- ειναι εξαιρετικα εμπεριστατωμενος. Εισαι ευαισθητα εξυπνος-πιο εξυπνος απο εμενα. Λες οτι ενδιαφερεσαι μονο για τον εαυτο σου και οτι εισαι κακος ανθρωπος,αλλα αυτα μου τη δινουν γιατι υποπτευομαι οτι τα λες για να σου πω'οχι,οχι,εισαι πολυ καλος ανθρωπος και νοιαζεσαι για τους αλλους'ή καμια τετοια βλακεια. Ξερω οτι κατι σε βασανιζει. Δεν υποφερεις τη ματαιοτητα της ζωης. Φυσικα,δεν εχω απαντηση πανω σ αυτο,αλλα απο τοτε που σε γνωρισα εχουν πολλαπλασιααστει τα ματαια πραγματα που κανω:ελπιζω να μ'αγαπας και να θελεις να ειμαστε μαζι. Μπορει να το καλλιεργησες αθελα σου ολο αυτο,αλλα ετσι κι αλλιως δε συντρεχει λογος ανησυχιας,αφου εγω δε θα σου πω κατι σχετικα γιατι προτιμω να ειμαστε φιλοι(αν και νομιζω οτι εχουμε απομακρυνθει) παρα τιποτα. Αν εισαι ευτυχισμενος,ειναι αρκετο.Απλα,κοψε αυτο το'θα μεινεις μονη σου για παντα'γιατι δε μ αρεσει.Τελος, θελω να ξερεις πως σιχαινομαι να γραφω μεγαλα κειμενα με κραυγαλεους συναισθηματισμους,αλλα η ωρα ειναι τρεις παρα δεκα και αναρωτιεμαι τι θα ηταν προτιμοτερο:να σε ειχα γνωρισει ή οχι;