10.12.2012 | 05:51
Η αρχη και το τελος των ερωτων της ζωης μου. Εσυ.
Και ναι,θα γινω υπερβολικη γιατι ετσι σου αρμοζει. Η υπερβολη ειναι βγαλμενη για εσενα. Η υπερβολη της ομορφιας, του παθους του λαθους.Θα μπορουσα να σαγαπησω,ναι. Αλλα πως θα αντεχα τοση ακεραιοτητα; Πως θα ημουν για σενα η μοναδικη;Μαλλον δεν θα ημουν ποτε.Θελω να γραψω για σενα. Κατσε λιγο ομως...θελω να θυμηθω πρωτα τη φωνη σου,το προσωπο σου. Αραγε τη φωνη εχεις; Την ακουσα ποτε μου η πλανιομουν στα ερωτηματα που αφηνες στον αερα οσο μου μιλουσες; Το προσωπο σου; πως ειναι το προσωπο σου; δεν θυμαμαι να το ειδα ποτε καλα. Οταν με μαγευες κοιτουσες κατω. Και οταν με μαγεψες με κοιτουσες μες τα ματια...τοτε ομως δεν μπορουσα εγω να δω..ειχα ηδη τυφλωθει.Ειναι αληθεια δίκαιο να ερωτευομαι εσενα πισω απο ασπιδες και τοιχοι.Θα αντεχα την αγαπη σου; Το λιγο σου; Το πολυ σου;.. Αραγε εχεις λιγο η πολύ.Πως κοιμασαι; Θαρρω ανασκελα,κουραζεσαι πολυ αλλωστε.Πως πινεις νερο; Χυνεται μια σταγονα οσο πινεις απο το ακρο του χειλιου σου; Θα μαρεζε να λερωνεσαι.Θα ηθελα να σε εβλεπα και βρωμικη, προσπαθω να αντισταθμισω στο μυαλο μου την υπεροχη σου...την τελειοτητα που μονο τα ματια μου βλεπουν και που φυσικα δεν υφισταται.Θελω να σε απομυθοποιησω..σκεφτομαι τα χειροτερα για εσενα..αλλα..τοτε μαρεσεις πιο πολυ..