ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπάω την Αθήνα. Πολύ. Είμαι ερωτευμένη μαζί της, με την ασχήμια της. Είναι στιγμές που θέλω να την αγκαλιάσω κ στιγμές που θέλω να την ρημάξω, να βγάλω με γυμνά χέρια όλα τα σπασμένα πλακάκια της κ να της φωνάζω "Άει στο διάολο πιά δεν σε αντέχω άλλο!". Κ υπάρχουν εικόνες της που με τρομάζουν πολύ και άλλες εικόνες που με κάνουν να χαμογελάω ασταμάτητα. Κάποιες απο αυτές θέλω να μοιραστώ μαζί σας και να δώ αν νιώθετε το ίδιο.Εικόνες που με τρομάζουν:Οι τρελοί στα ΜΜΜ. Δεν έχει υπάρξει μέρα που να μην μπώ σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς κ να μην υπάρχει κάποιος π φαίνεται να έχει χάσει το μυαλό του. φωνάζουν κλαίνε βρίζουν κ όλοι στεκόμαστε παγωμένοι κ δεν κάνουμε τίποτα. Ίσως αυτό να με τρομάζει πιο πολύ, η δειλία μου που δεν μ'αφήνει να συμπαρασταθώ σε αυτούς τους ανθρώπους και ο τρόπος που καταφέρνω να φαίνομαι αδιάφορη που δεν γουρλώνω τα μάτια μου και δεν βουρκώνω απο την φρίκη του να βλέπεις έναν συνάνθρωπό σου σε συναισθηματικό παραλήρημα. δεν ξέρω.Η γειτόνισσα μου. που δεν σταματάει να φωνάζει για το πόσο καλή είναι η χρυσή αυγή και να βρίζει όποιον άνθρωπο άλλης εθνικότητας περνάει απο την γειτονιά σαν να της ανήκει ολόκληρη. το πόσο εκνευρίζομαι δεν λέγεται.η εκμετάλευση.εικόνες που με κάνουν τα χαμογελάω:ο ήλιος της Αθήνας.ο έρωτας. Κάτι που δεν υπήρχε πιο παλιά κ τελευταία το βλέπω συχνά. ζευγάρια μεγάλης ηλικίας να κάθονται σε πεζούλια κ να φιλιούνται σαν μωρά παιδιά να αγκαλιάζονται κ να κοιτάζονται στα μάτια. Να πηγαίνουν βόλτα κ να κρατιούνται χέρι-χέρι κάθε φορά που βλέπω κάτι τέτοιο πραγματικά νιώθω κ εγώ ερωτευμένη.Οι παρέες. θα έχετε παρατηρήσει όταν περπατάτε στο δρόμο οτι όλοι μιλάνε για λεφτά. Όμως αν παρατηρήσετε λίγο θα το δείτε κ εσείς. μπορεί να μην γελάνε συνέχεια αλλα όταν γελάνε γελάνε με όλη τους την ψυχή, αληθινά! δεν χαραμίζουν πιά ψεύτικα γελάκια να κρατάνε κ βγαίνουν όλα όταν κάτι αξίζει. τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.Ο φίλος μου ο πακιστανός. Που δουλεύαμε μαζί κ ήταν ο μόνος που δεν δέχτηκε να δουλέψει υπερωρία χωρίς χρήματα. ένας άνθρωπος που είναι εδώ μόνος του χωρίς κανέναν να τον στηρίζει κ παρ'όλα αυτά κράτησε την αξιοπρέπεια του κ δεν άφησε να τον εκμεταλευτούν! κ όταν μιλάγαμε για αυτό μου είπε "Πρέπει να κάνεις βήμα μπροστά! γιατί πίσω?? ποτέ πίσω''.δεν έχω να καταλήξω κάπου απλα ήθελα να τα πω.