7.4.2014 | 02:23
I Confess
Νιωθω περιεργα μονη,εχω αναγκη να γραψω και να μοιραστω τις σκεψεις μου μαζι σας ισως γιατι ειμαστε ολοι άγνωστοι και αυτο το κανει ασφαλες και αληθινο.Νιωθω μονη λοιπον νιωθω κενο σαν να πεφτω απο ενα μεγαλο υψος που δεν καταληγει καπου..εχω μαλλον σχεση απο αποσταση μαλλον δεν ειναι κοντα μου και δεν προσπαθει δεν ειμαι στην σκεψη του και το νιωθω συμβιβαζεται δεν νιωθει,αυτο με κανει και αισθανομαι απαισια-αντικειμενο εχς τοσα πολλα να δωσω και να μοιραστω που...πρεπει να τελειωσει πρεπει να σταματησει ολο αυτο κιομως δεν μπορω δεν μπορω να το κοψω απο την αλλη ουτε και αυτος θα ηθελα...ξερετε ημουν για πολυ καιρο μονη και σκληρη με ολα και τωρα νωθω οτι γατζωθηκα σε κατι που αρχιζει και καταρεει και μου ειναι δυσκολο να το αποχωρηστω.Ανουσια ασφαλεια-ατοπη.Ευχομαι να ερθει κατι στην ζωη μου ωστε να μην χαθω και παλι ή αυτος να επιδιωξη να μου δειξει...τι κανω; τι ζηταω;γιατι ολο αυτο;