ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλημερα σας. Είμαι 25 χρονών και δεν είμαι καλά... Καθόλου καλά.. Το Γενάρη που πέρασε τραυμάτισα έναν μυ, συγκεκριμένα τον λαγονοψοίτη.. Έκανα σκληρή προπόνηση και μάλλον μια λάθος κίνηση ή η υπερκόπωση μου χτύπησε σε αυτό το σημείο.. Θα μου πες τώρα "χαλαρωσε κοπέλα μου δε πας και για πρωταθλητρια" Ναι δικιο θα χεις, απλά ο μεγαλύτερος μου πόθος που καθορίζει την διαθεση μου και γενικά την ψυχολογία μου ειναι η εμφάνιση μου, που ποτέ δεν μου έδωσε ουτε μια χαρά... Πριν τραυματιστώ είχα φτάσει τα 63 κιλά (απο τα 72) και άρχιζα να νιώθω καλά, να βρίσκω ωραία ρούχα κτλ. Μετά τον τραυματισμό όμος που ο γιατρός μου απαγόρευσε για ενα διάστημα την άσκηση ειχα φτάσει πίσω στα 70.. Τελειώνω την αγωγή και ξεκίνησα πριν 2 μήνες σιγα σιγα ολες μ της δραστηριοτητες... Το πρόβλημα μου ειναι πλέον οτι μου χει ανοίξει η όρεξη το βράδυ... Όπως διάβασα καπου, νιώθω οτι κάνω τη δίαιτα με το Γιοφύρι της Άρτας που ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν... Δε μπορω άλλο.. Είμαι απογοιτευμένη... Πλέον ειμαι 78 κιλά... Έχω βαρεθεί να ακούω τους φίλους μου να μου λένε οτι ειμαι μια χαρά.. Ή στραβος ειναι ο γιαλός ή στραβα αρμενίζουμε.. Δε γίνεται να μην μου κάνει τίποτα.. Προσπαθώ να μπω σε ενα πρόγραμμα και δε μπορώ... Τα βράδια με πιάνει υπερφαγία.. Και όχι οτι τρώω κατι κακο, απλά εκει π ειναι να φάω 1 γιαουρτι μπορει να φάω 2 ή και 3 ανάλογα τη λύσσα μου.. Απο υγεία ειμαι καλά οι εξετάσεις μου τέλειες.. Απο εκεί και πέρα δεν έχω καμια διάθεση να με βλέπω, ουτε εμένα ούτε τη κατάντια μου... Ήθελα να τα πω κάπου απρόσωπα γιατι δεν αντέχω να "είμαι μια χαραααα"