Ενοχές για την απώλεια που ερχόταν και μετα η λύτρωση. Γνώριμα συναισθήματα. Χαίρομαι που πήρες ανάσα επιτέλους. Ηταν βαρύ. Έτσι δεν είναι;
22.10.2016 | 19:48
Η διακριτική γοητεία του πάτου (με το συμπάθιο)
Για εβδομάδες δεν κοιμόμουν σχεδόν καθόλου. Σαν ένα ντόμινο άρχισαν τα κακά να μου πέφτουν στο κεφάλι το ένα μετά το άλλο. Απανωτά χαστούκια και απογοητεύσεις τόσο που έλεγα μέσα μου πως δε γίνεται όλα μαζί και κάποιος μου κάνει πλάκα. Δεν κοιμόμουν λοιπόν από τη μία λόγω στεναχώριας και από την άλλη από φόβο να μη χάσω ο,τι αληθινό και σημαντικό για μένα, μου έχει μείνει.Εχθές που έχασα και το τελευταίο και έπιασα τον απόλυτο πάτο, ξαφνικά με τρόπο μαγικό κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Κούρνιασα στον απόλυτο πάτο και κοιμήθηκα για ένα συνεχόμενο 12ωρο χωρίς μισή διακοπή. Επειδή δεν έμεινε πια τίποτα, έπιασε όλο το χώρο στο κεφάλι μου η θλίψη που μου βγήκε σε μια υπέροχη νιρβάνα.
1
