Ε ωραια μη βγανεις,..... οτι σε χαλαει μην το κανεις.... τι θες να σου πουμε εμεις;;; το αυτονοητο;;;;
2.10.2019 | 00:16
Η δικια μου εξομολογηση.
Γνωρισα την πρωην μου στο σπιτι μιας συμφοιτητριας μου οπου καναμε μια γιορτη. Εγινε μελος τς παρεας μας και σταδιακα καποια στιγμη τα φτιαξαμε. Οσο ειμασταν μαζι εβγαινε μαζι μας και περναγαμε ομορφα. Ξαφνικα με χωριζει, σταματαει να μιλαει με ολους ακομα και με την φιλη της και εξαφανιζεται. Μενω εγω με την παρεα. Απο τοτε εχει περασει ενας χρονος και αρχιζω και κουραζομαι. Οποτε βγαινω με αυτα τα παιδια 1 βδομαδα μετα ειμαι χαλια ψυχολογικα. Προσπαθω να αποφευγω οποτε κανονιζουνε αλλα πραγματικα μου κανει κακο. Νιωθω αγχος, λυπη και εχω εμτονες αναμνησεις. Καθε φορα που βγαινουμε γυρναω και κλαιω. Δεν ξερω τι να κανω.
2
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
