ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέφτομαι να κάνω ένα πείραμα και όποιος θέλει ας το ακολουθήσει.Βομβαρδιζόμαστε ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε από μια τρικυμία πανικού, μιζέριας, μοιρολατρίας και εκφοβισμού, τα οποία απώτερο στόχο έχουν να μας στραγγίξουν κάθε ίχνος ελπίδας, αισιοδοξίας και θετικής ενέργειας. Σκέφτομαι αύριο, σε πείσμα όλων αυτών (ανθρώπων και καταστάσεων), να σηκωθώ και να μην αφήσω δευτερόλεπτο από την καθημερινότητα να περάσει χωρίς χαμόγελο και καλή διάθεση. Να λέω καλημέρα σε όσους διασταυρώνεται το βλέμμα και το βήμα μου. Να κάτσω σε ένα παγκάκι για 2 λεπτά και να χαζέψω: τη θάλασσα, το βουνό, το τσιμέντο, το δέντρο, το παιδί, το σκύλο, το αυτοκίνητο, ό,τι υπάρχει στο οπτικό μου πεδίο. Να αντιμετωπίσω με επιμονή το κάθε πιθανό εμπόδιο στη δουλειά μου. Να δώσω 10, 20, 30, 50 λεπτά, 1 ευρώ σε κάθε ένα που θα μου το ζητήσει στο δρόμο. Να εκπλήξω το συνομιλητή μου, απαντώντας στο "πώς είσαι; τι κάνεις;" όχι με κάποιο από τα κλασικά -πλέον- "τα ίδια", "στον αγώνα", "δύσκολα", αλλά με έναν τόνο αισιοδοξίας κι ελπίδας. Κι ας μην δικαιολογείται αυτό από πουθενά. Να πάρω τηλέφωνο κάποιον που έχω καιρό να μάθω νέα του. Όχι για να του ζητήσω κάποια εξυπηρέτηση, αλλά έτσι απλά για να δω πώς περνά. Να μην ανοίξω τηλεόραση, ραδιόφωνο, ίντερνετ, αλλά να βάλω λίγη απαλή ή κλασική μουσική. Να βγω στο μπαλκόνι μου/στην αυλή μου και να χαζέψω για λίγο τον ουρανό. Να βάλω ένα ποτήρι κρασί ή έστω νερό και να νιώσω την αίσθησή του. Δεν ξέρω αν και τι θα πετύχω. Αλλά νιώθω ότι όλα αυτά τα πολύ ανέξοδα, ανώδυνα και εύκολα πράγματα, τα οποία, δυστυχώς, πολλοί εξ' ημών (και υμών) τα έχουμε δεδομένα, είναι η απόλυτη απάντηση σε κάθε κύμα τρομολαγνείας που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Γιατί, ευτυχώς, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορεί να μας τα πάρει κανείς, όσα μέτρα και να μας βάλει, όσες πολυτέλειες και να μας κόψει, όσα αγαθά και αν μας στερήσει...