ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

2006 όταν την έκανα για το εξωτερικό. Σπούδασα. Δούλεψα στο αντικείμενο μου. 10 χρόνια επαγγελματική εμπειρίας. 12 χρόνια μετά αποφασίζω να επιστρέψω στην Ελλάδα. 2018 επιστρέφω. Τίποτα δεν ήταν όπως το φανταζόμουν. 5 μήνες μετά αποφασίζω να επιστρέψω εκεί που έζησα για 12 χρόνια λόγο χαμηλών μισθών στην Ελλάδα. Στα πρόθυρα της κατάθλιψης που το όνειρο της επιστροφής στην πατρίδα απέτυχε. Νιώθω πιο μόνος από ποτέ μέσα σε χιλιάδες κόσμο δήθεν χαρούμενο και ευτυχισμένο. Μπορεί και να είναι, δεν ξέρω. Θέλω να επιστρέψω στην πατρίδα μου, στην γλώσσα μου, στην Καλημέρα και στο χαμόγελο το πραγματικό. Ο κόσμος χαμογελούσε τι κι αν του έκοψαν την σύνταξη και τον μισθό, τι κι αν το απέλυσαν. Ο κόσμος χαμογελούσε, και το χαμογελο ήταν πραγματικό, το διέκρινα καθημερινά. Θέλω να βλέπω τους φίλους μου, την οικογένεια μου. Ακόμα και αν δεν μπόρεσα να τους δω τόσο όσο ήμουν εκεί, ήξερα όμως πως είμασταν στην ίδια χώρα, και αυτό με έκανε να νιώθω μια ασφάλεια που δεν μπορω να περιγράψω. Αν η δύναμη της έλξης λειτουργεί, αν όταν θες κάτι τόσο πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις, αν η δύναμη του μυαλού ισχύει, αν και πρακτικά το προσπαθείς... αν όλα αυτά λοιπόν ισχύουν, τότε σύντομα θα καταφέρω να έρθω πίσω. Υπό άλλες πλέον συνθήκες. Τώρα, γιατί επέστρεψα εκεί που έζησα για 12 χρόνια, δεν ξέρω να απαντήσω. Έφτασα στα 32 να μην ξέρω πιο ειναι το λάθος και πιο το σωστό. Απλά ήθελα κάπου να τα πω. Ευχαριστώ