ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μαζεύτηκαν πολλά απόψε και με πνίγουν.Και θα στα πω.Είχα μόνο ένα όνειρο: εσύ κι εγώ,να μπορούσαμε να είμαστε όσο πιο καλά και χαρούμενοι γινόταν.Έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου,για να σε βλέπω μόνο να γελάς,Μου αρκούσε αυτό,γιατί δεν πετούσα στα σύννεφα...Ήξερα,έβλεπα,καταλάβαινα,γι'αυτό και συχνά έπεφτα κι ήταν σαν να έχανα τη γη κάτω απ'τα πόδια μου.Αρκούσε όμως ένα σου βλέμμα κι όλα μπορούσες να τα κάνεις πάλι φωτεινά!.Ποτέ σου δεν θέλησες να δεις και να καταλάβεις αυτή σου την δύναμη κι αυτήν μου την αγάπη.Πάντα αμφέβαλλες.ΠΟΤΕ δεν μ'εμπιστεύτηκες.Ξέσπαγες για τα πάντα.Αρρωστημένη ζήλια κι ένας ηλίθιος ανταγωνισμός,που ποτέ μου δεν κατάλαβα πως μπορεί να σου βγαίνει,για κάποιον που λες πως αγαπάς.Δεν μπορούσα να παλέψω άλλο με κάτι που δεν ήταν αγάπη,αλλά ένα κράμα από ανασφάλειες,φοβίες,υπέρμετρος εγωισμός κι ίσως κάπου στο βάθος,η ανάγκη σου ν'αγαπηθείς μόνο.Να μ'αγαπήσεις αγνά,αληθινά,δεν μπόρεσες ποτέ!!!Είναι αργά γι'άλλα δάκρυα,όπως και για οτιδήποτε άλλο πέρα από την αγάπη.Αγάπη όμως,όχι με όρους παρελθόντος,γιατί τα όνειρα είναι άλλα πια...