ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 1 μήνα ακριβώς βρέθηκα σε ένα πάρτι γενεθλίων σε σπίτι, όπου πέρασα πραγματικά καλά, γέλασα πολύ, έγινα η μασκότ (τι περίεργο!) και διασκεδάσαμε, φάγαμε, ήπιαμε και τα σχετικά. Το πάρτι ήταν μιας φίλης μου που εκτιμώ πάρα πολύ, οπότε μπορείτε να φανταστείτε ότι ήμουν ιδιαιτέρως χαρούμενη που μεγαλώνει χωρίς να σοβαρεύεται! (γύρευε τι θα κάνω στο γάμο της)Οι καλεσμένοι της ήταν λίγο πολύ οι γνωστοί από το σχολειό,πλην ενός, αχ! και τι ενός. Στις κουβέντες συμμετείχαμε όλοι, αλλά ένιωσα μια ιδιαίτερη συμπάθεια απέναντί του που θα ορκιζόμουν ότι ήταν αμοιβαία. Είχαμε αυτό που λέει ο πολύς κόσμος χημεία.Επειδή όμως εγώ προσωπικά έχω και μαθηματικά , όπως τα σκέφτηκα όλα αυτά επιτόπου τα ξεσκέφτηκα, καθότι έχω σχέση 2 ετών πολύ καλή και περιμένει ο άλλος ο έρμος στην Αθήνα να γυρίσω να κάνουμε μαζί πράγματα και θάματα. και όντως, στο πάρτι τον ανέφερα συχνά χωρίς ντροπή αν και το βράδυ (γκουχ, πρωί) που γύρισα με έπιασε μία μελαγχολία γι αυτό το κάτι, αυτή τη μία την ευκαιρία που σίγουρα θα είχα δώσει αν δεν ήμουν σε σχέση. Κι όμως μετά πάτησα ένα delete (μπας κι έχω και λίγο πληροφορική) κι όλα καλά...μέχρι που μου είπε χτες η φίλη μου ότι το παληκάρι με ψάχνει, ψαχουλευει τα κοινωνικά δίκτυα (χα, κι αν με βρει να μου γράψει) γιατί ένιωσε κάτι και δεν πειράζει που έχω σχέση, που μένω γενικά στην Αθήνα. έστω και φιλικά θα ήθελε να μιλάμε.κι έρχομαι να εξυμνήσω τη δύναμη της χημείας και να πω...ναι ρε μάγκα μου!ισχύει. υπάρχει. τη νιώθω. υγ: εντάξει, προφανώς και θα βάλω τις προσθαφαιρέσεις και πρόσημο αρνητικό και δε θα επιδιώξω/επιρέψω επαφή..είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά.