ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η σκέψη της πλειοψηφίας των Ελλήνων συμπυκνωμένη σε δύο περιστατικά της καθημερινότητας:Στο λεωφορείο 550, κάπου στη Συγγρού, όρθιος δίπλα από άλλους στη μεσαία πόρτα του λεωφορείου, ακούμπαγαν κάποιοι στο κάγκελο του παραθύρου πίσω, στηρίζονταν δηλαδή. Ανάμεσα σε αυτούς τους τρεις ήμουν κι εγώ. Ο διπλανός μου ακούμπαγε και το χέρι του στο κάγκελο.Μπροστά μας λίγο πιο πέρα από τις χειρολαβές, κοντά στην αριστερή κολόνα της πόρτας, μια εξηντάχρονη με τον κοντά σαραντάχρονο γιο της.Ο διπλανός μου πατάει στάση για να κατέβει και πλησιάζει προς την πόρτα.Αδειάζει ο χώρος δηλαδή κοντά στο κάγκελο του παραθύρου δίπλα μου.Η μάνα έρχεται δίπλα μου μαζί με τον γιο της στον οποίο λέει τα εξής λόγια: ''Έλα, έλα...(είπε το όνομά του), έλα να κάτσουμε εδώ, αλλά μην ακουμπάς το χέρι σου στο κάγκελο, το βρώμισε ο προηγούμενος κύριος που στεκόταν εδώ''.Εν τω μεταξύ ο προηγούμενος κύριος ο οποίος ήταν μπροστά στην πόρτα κι έτοιμος για να κατέβει στη στάση που θα έκανε το λεωφορείο, δεν κατάλαβε τίποτα, δεν άκουσε κάτι, οπότε δεν γύρισε να απαντήσει.Κι εκτός αυτού ήταν και καλοντυμένος, καθαρός, μια χαρά.Κι η άλλη είπε για τον άγνωστό της άνθρωπο τέτοιο πράγμα!Με ποιό δικαίωμα;Είσαι σιχασιάρα; Πήγαινε με τα πόδια, άκου ''μην ακουμπάς, το βρώμισε ο κύριος που στεκόταν εδώ''!Και το κάγκελο δεν είχε τίποτα βρώμικο πάνω του, ούτε μαυρίλα ούτε τίποτα, απλά ο διπλανός μου όσο στεκόταν εκεί ακούπμαγε το χέρι του και το είδε αυτή και λέει ''το βρώμισε ο κύριος!''.Αυτή είναι Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ των Ελλήνων. Αγενείς ρατσιστές. Ρατσιστές με όλους, όχι μόνο με τους ξένους. Φανεροί ή κρυφοί ρατσιστές. Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ.Δεύτερο περιστατικό: Σε δημόσια βιβλιοθήκη ενός ιδρύματος-κέντρου πολιτισμού με υπολογιστές: Βήχει έντονα ο διπλανός μου, ένας νεαρός γύρω στα 22-23.Βγαίνει έξω για να φυσήξει τη μύτη του και να βήξει περισσότερο, πήγε στην τουαλέτα για να μην ενοχλήσει.Επιστρέφει στο χώρο, τον ξαναπιάνει βήξιμο, βήχει και φτερνίζεται κιόλας.Μπροστά μου μια πενηντάχρονη αντιπαθητική του λέει ''Βγείτε έξω , κύριε, μη διασκορπίζετε τα σταγονίδιά σας εδώ μέσα, είναι κλειστός χώρος!''.Για να μην αναφέρω τη φρικτή αντιμετώπιση των αστέγων, στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δυστυχώς, αυτοί είμαστε.