ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ενα πράγμα που αγαπώ πολύ όσο δε μπορώ να το περιγράψω είναι τα άλογα...Στην ηλικία των 9 ξεκίνησα ιππασία και στα 13 μου συμμετείχα για πρώτη φορά σε αγώνες κατακτόντας τη 4η θεση. Θυμάμαι που ήμουν τόσο χαρούμενη όσο ίππευα. Ήθελα να σπρώχνω τις ώρες για να πάω στον όμιλο,να προπονηθώ. Και όποτε εφταναν αγώνες τρελενόμουν απτή χαρά μου. Έκανα σχέδια για το πως θα γίνω καλύτερη. Ήθελα να σηκώσω το κυπελλο της πρώτης θέσης. Να κάνω περήφανο το προπονητή μου,εμένα,τον όμιλο μου ,την οικογενεια μου. Είχα ως όνειρα να αγοράσω μια έκταση γής να χτίσω ένα μεγάλο σπίτι και να έχω άλογα. Να ανοίγω τις κουρτίνες της κρεβατοκαμαρας μου και να εβλεπα τα άλογα να τρέχουν,να βοσκούν. Μόνο η σκέψη με ηρεμούσε.Κάποια στιγμή στα 16 μου όποτε ακουμπουσα αλογο ερεθιζονταν τα μάτια μου αλλά δεν έδινα σημασία. Με το καιρό γινόταν πιο σοβαρό. Εξανθειματα στο δέρμα μου,δυσπνοια,φτερνισμα κλπ. Ήταν ολοφάνερο πως είχα αλλεργία. Η μάλλον καλύτερα την απέκτισα. Για κάποιο διάστημα ιππευα παρόλη τη ταλαιπαρια... Αλλά κάποια στιμη έπρεπε να σταματήσω. Πλεον είμαι 19. Έχω να ιππεύσω απτο καλοκαίρι που προσπάθησα να αντέξω για μια ώρα. Δε σήκωσα ποτέ το κύπελο. Το όνειρο όμως παραμένει...