λατρεύω το σχόλιο σου αλλά υπάρχουν κ πιο εύκολοι τρόποι να πεθάνεις στην Αθήνα
16.7.2013 | 04:25
Η ημέρα που ένιωσα βασιλιάς.
Η σημερινή μέρα δεν άρχισε καλα. Μαλωσα με τους δικούς μου για ασήμαντη αφορμή. Το βράδυ βγήκα με τους φίλους μου. Γελασαμε, τα είπαμε και ήταν γενικα πολυ όμορφα.Μετα πήρα το ποδήλατο μου για να επιστρέψω σπίτι.Εβαλα να παίζει το αγαπημένο μου συγκρότημα και ένιωσα τον αέρα να με χτυπάει. Η ώρα ήταν 1:30 και η πόλη άδεια. Κανένας δεν περπατούσε. Μόνο εγω και το ποδήλατο μου υπηρχαμε. Και γούσταρα. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Ξέχασα τα πάντα και αφεθηκα. Προβληματα, σκεψεις, ηταν ολα παρελθον. Με συνεπήρε ο ρυθμός της μουσικής. Κουνουσα το κεφάλι μου και χαμογελουσα χωρίς να με νοιάζει αν θα με έβλεπε κάποιος. Αισθάνθηκα ζωντανός. Και έφτασα στη γέφυρα. Λίγος κόπος μέχρι να την ανέβεις αλλα μετα ήταν σκέτη απολαυση. Το αγαπημένο μου τραγούδι έπαιζε, ο αέρας με χτυπούσε όλο και πιο δυνατά, κι εγω ήμουν βασιλιάς. Ανοιξα τα χέρια μου καθώς κατεβαινα και απολάμβανα το δώρο της ζωής. Και ήταν τέλεια. Αξίζει να ζεις τελικά, έστω και για αυτές τις μικρές στιγμές απόλαυσης. Αξίζει...
2
