ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το 2011 αποφάσισα ότι δεν εξελίσσομαι στην Ελλάδα και έφυγα στας Αγγλίας. Πίσω μου άφησα τον άντρα της ζωής μου, τους λιγοστούς αλλά καλούς φίλους, την οικογένεια. Εκείνο το ζεστό Σεπτέμβρη στις 11:00 το πρωί άφησα την κίτρινη πολυκατοικία , επιβιβάστηκα με ελαφρά την καρδια στο κατάμεστο αεροπλάνο και έφυγα στο Λονδίνο της υπερπαραγωγής. Εσυ έμεινες πίσω, προχώρησες με τα προσεκτικά μελετημένα σου σχέδια, έβαψες την πολυκατοικία -δεν είναι πια κίτρινη-δε με ρώτησες αλλά και τι λόγος μου έπεφτε. Πέρασαν έξι ολόκληρα χρονια - και χθες σε είδα στο αεροδρόμιο να περιμένεις στις αφήξεις. Δεν περίμενες εμένα αλλά την γλυκομίλητη Αθηνούλα, την μονάκριβη αδερφή. Πάγωσε τον βλέμμα σου- κρυσταλλιασε το δικό μου- τα μάτια σου Αχ τα μάτια σου καρδιά μου- "δεν άλλαξαν χρωμα μόνο τρόπο να κοιτάνε".Το βράδυ στην πάλαι ποτέ κίτρινη πολυκατοικία με περίμενες στο μπαλκόνι - οπως παλιά , με δροσερή σαγκρυα και τα αγαπημένα μου τσιγάρα. Έξι ολόκληρα χρονια και δεν άλλαξες ούτε τη θέση από το τασάκι. Δεν μετέφερες το μικρό γυάλινο έλαφακι στο τρίτο ράφι όπως πάντα ήθελα - τα άφησες όλα εκεί- για να έρθω και να τα βρω στη θέση τους. Σα να πάγωσε ο χρόνος , σαν να σταμάτησε ο χρόνος να κοιλα στο ευήλιο και ευάερο τριάρι (μας). Όχι καρδιά μου όχι- αυτή τη φορά ήρθα για να μείνω- ο μαικλ ο φορτηγατζής θα φροντίσει όλα τα πράγματα να δοθούν εκεί που αρμόζει- δε θα πάρω ούτε μισό σάλι από εκεί- έκλεισε το βιβλίο - σε βρήκα και δε θα σε ξανά χάσω γιατί μάτια μου η ζωή χωρίς εσένα ήταν ένα ψέμα.