ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν με έχει επηρεάσει ιδιαίτερα. Και άλλους -όχι πολλούς- γύρω μου, ούτε αυτούς. Αλλά ρε πούστη μου δεν τους ανέχομαι πια. Είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα.Δεν ανήκω εκεί που άνηκα. Δεν έχω τίποτα να πω με άτομα που ζούνε όπως ζούσαν πριν δέκα χρόνια. Ναι μπορούμε. Οικονομικά το αντέχουμε. Αλλά μου φαίνονται όλοι ούφο. Μαλακισμένα. Λες και πιστεύουνε ειλικρινά πως η κρίση μας επηρεάζει αξιοκρατικά.Και δεν ανήκω ούτε με τα άτομα που η απελπισία τους οπλίζει το χέρι με μολότοφ. Και ούτε με τους ξαφνικά αναρχοκομουνιστές που όμως - Θεός φυλάξει- την κόκα τους και το Αϊ Φοουν δεν το απαρνιούνται. Και που κατεβαίνουν στην πορεία στο Σύνταγμα με ταξί γιατί εκείνοι δεν παίρνουν ΜΜΜ. Κατάλαβες που στέκω; Τρέχω να φέρω κουβέρτες, γάλατα. Δεν ανήκω πουθενά.Δεν έχω πια πατρίδα. Οι φίλοι μου που έχουν πληγεί από την κρίση πάνε στις πορείες με τσξί. Εκείνοι που δεν έχουν πληγεί θεωρούν πως είναι γιατί είναι καλοί στην δουλειά τους. Κανείς δεν με καταλαβαίνει. Θα μου πεις, σιγά κουκλίτσα μου. Δίκιο έχεις.