ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για 3 χρόνια ήμασταν αχώριστοι φίλοι. Δεν είχα κανέναν άλλον σ' αυτόν τον κόσμο να τον νιώθω τόσο κοντά. Μια μέρα, εκείνη αποφάσισε να μου πει ότι μ' αγαπάει. Της είπα ότι δεν την βλέπω έτσι. Κι εγώ την αγαπούσα, αλλά σαν φίλη. Μακάρι να ήμουν straight. Θα είχα βρει την ευτυχία μου σ'αυτήν. Αλλά δεν είμαι δυστυχώς. Και δε θέλησα να την κοροιδέψω. Μετά από αυτό, άρχισε να απομακρύνεται. Βρήκε και ένα καλό παιδί, τα φτιάξανε και ήταν επιτέλους χαρούμενη. Αλλά στη ζωή μου δεν υπήρχε πια.Πλέον, επιλέγει να κάνει μόνο μερικές guest εμφανίσεις, έτσι για να μου θυμίζει ότι ζει, και για να μειώνει τις τύψεις της, για το γεγονός πως άφησε μόνο τον καλύτερο της φίλο. Γιατί είμαι μόνος. Δεν είχα κανέναν άλλον να αγαπαώ τόσο. Και όσο προσπαθώ να τη δικαιολογήσω, μου έρχονται όλα αυτά τα πράγματα που έκανα για εκείνη. Τα έκανα επειδή ένιωθα πως ήταν πολύ σημαντική για μένα.Πω, κατάθλιψη με πιάνει.Ίσως δεν πρέπει να δίνεσαι τόσο πολύ στους ανθρώπους.Νιώθω πως με πρόδωσε. Όχι επειδή βρήκε γκόμενο, αυτό ήταν φυσικό και επόμενο, και χαίρομαι για αυτό. Αλλά επειδή δεν παίρνει ένα τηλέφωνο να δει αν είμαι καλά ή αν πεθαίνω...