ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε είδα μετά από 3 μήνες...Μπήκες στο αμφιθέατρο με το γνωστό σου αέρα...Τα μάτια μας μαγνητίστηκαν όπως πάντα...Κι ύστερα κι οι δυο προσπαθήσαμε να στρέψουμε εντέχνως αλλού το βλέμμα... Όμως επειδή τελικά κάποιος εκεί πάνω πρέπει να σκηνοθετεί τις ζωές μας και τις στιγμές μας ( και μάλλον θα το διασκεδάζει πολύ)δεν είχες άλλη επιλογή απ' το να κάτσεις δίπλα μου, στα σκαλιά...είχε μεγάλη προσέλευση το μάθημα...κι απαιτούσε και μεγάλη συγκέντρωση...την οποία έχασα αμέσως μόλις σε ένιωσα τόσο κοντά μου και μύρισα μετά από τόσο καιρό το άρωμά σου...και δε μιλάω για την κολώνια σου...μιλάω για τη μυρωδιά σου...αυτή που έμαθα να αναγνωρίζω από τότε που γίναμε ένα...αυτή που με αναστατώνει,θολώνει τη σκέψη μου και με γεμίζει όμορφες αναμνήσεις...που με κάνει να λαχταρώ το άγγιγμά σου...και με γυρίζει πίσω... Μόνο και μόνο γι αυτήν την τρομερή αναστάτωση, για την καρδιά μου που την έκανες να χτυπά πιο δυνατά, για το μυαλό μου που κατάφερες να συνεπάρεις, δεν πρόκειται ποτέ να μετανιώσω για ό,τι ζήσαμε...Να είσαι καλά!