ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χρειάζομαι να γνωρίσω τον άνθρωπό μου, τον σύντροφό μου εκείνον που θα με επαναφέρει στη ζωή. Κάποιον που να με χρειάζεται και να τον χρειάζομαι, να με εμπιστεύεται και να τον εμπιστεύομαι και κυρίως να υπάρχει επικοινωνία και αγάπη. Θέλω να συγκατοικήσω μαζί του και να περνάμε ατελείωτες ώρες μαζί χωρίς να βαριόμαστε ο ένας τον άλλον. Να κοιταζόμαστε και να αγγιζόμαστε και η καρδιά μας να χτυπάει με γρήγορους ρυθμούς. Να με χαλαρώνει και εγω να τον περιποιούμαι. Να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον στις χαρές και στις λύπες. Όταν βλέπουμε τηλεόραση να τσακωνόμαστε σε ποιο κανάλι θα το βάλουμε και όταν θα αποκοιμιέται στον καναπέ να τον σκεπάζω με μία κουβέρτα και να αλλάζω το κανάλι. Να μου κάνει εκπλήξεις φωνάζοντας "ΕΚΠΛΗΞΗ" και εγώ να τρομάζω και να τον βρίζω. Να έχουμε διαφορετικά γούστα για να μπορούμε να διαφωνήσουμε ή να τσακωθούμε και στο τέλος να τα βρίσκουμε. Να καθόμαστε έξω στο μπαλκόνι αγναντεύωντας τη θέα χωρίς να μιλάμε νομίζοντας πως αυτή ήταν η καλύτερη συζήτηση που έχουμε κάνει ποτέ. Να βγαίνουμε έξω και να περπατάμε πολλές ώρες απολαμβάνωντας τη μουσική που ακούγεται απο κάποιο κτήριο ή μπαράκι, να μυρίζουμε τα ψημένα σουβλάκια της σχάρας και μετά να πάμε στο αγαπημένο μας στέκι να χαλαρώσουμε πίνοντας το αγαπημένο μας ρόφημα. Θέλω να κάνουμε τρέλες και να γελάμε με αυτά που κάνουμε. Θέλω να κάνουμε εξορμήσεις στην εξοχή και όπου αλλού μας πάει η τρέλα. Last but not least θέλω να αλληλοσυμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον.ΥΓ: Δεν ξέρω, ίσως σε κάποιους αυτό να φαίνεται βαρετό ή υπερβολικό αλλά εγώ αυτά ζητάω απο τον δικό μου άνθρωπο. Δεν ξέρω αν θα τον βρω ποτέ, εγώ όμως θα τον περιμένω και αν δεν εμφανιστεί ποτέ τότε θα ψάξω να τον βρω εγώ ελπίζοντας να μην είναι πολύ αργά. Και αν θα είναι αργά τι θα κάνω? Αυτό αλήθεια δεν το έχω σκεφτεί. Υποθέτω ότι θα συνεχίσω τη ζωή μου σαν να μη συμβαίνει τίποτα.