13.11.2016 | 00:00
Η οδύσσεια μίας εξομολόγησης
Γράφω τα εσώψυχα μουκαι παίρνει τηλέφωνο η γιαγιά μου.Με ρωτάει πως περνάωκαι αποκρύπτω πως πονάω.Ξαναπιάνω πληκτρολόγιο,γράφω δυο λέξειςκαι να σου ο Αλέξης!Αρχίζω να τραγουδάω το άσμα το γνωστόκαι χάνω με τη μια τον ειρμό.Τρώω πατατάκια, καπάκι σοκολάτακαι σκέφτομαι πόσο θα παχύνω για σένανε μαλάκα!Πρέπει να το βγάλω από μέσα μου, σκέφτηκα και ευθύς στο κινητό μου επιτέθηκα.Στο λουτροκαμπινέ μαζί μου το κουβάλησακαι έγραφα για το πόσο σε αγάπησα.Λίγο πριν ολοκληρώσω,έκανα στάση να ξαπλώσω.Δυστυχώς αποκοιμιέμαικαι όταν ξαφνικά πετιέμαι...Ω Τι συμφορά!Το κείμενο μου έκανε φτερά!Στεναχωρήθηκα πολύκαι το έριξα στο κρασί.Στο δεύτερο ποτηράκι αποφάσισα να πάψω να ασχολούμαι με σένανε αντράκι.Η εξομολόγηση έγινε ποιήμα...Εγώ σε λίγο θα 'μαι ντίρλα...Εσείς ελπίζω να γελάτεΚαι όλοι μαζί να λέμεΌχι, μαλάκα για σένα δε θα κλαίμε!