ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ηταν και για τους 2 πολυ δυνατο..ολα τα εντονα συναισθηματα διαδεχοντουσαν το ενα το αλλο κι εμεις μεσα στην ενταση προσπαθουσαμε καθε φορα να ανταπεξελθουμε..χωριζαμε και παλευαμε να το αποφασισουμε ποτε δε το καταφερναμε και ξαναγυριζαμε ο ενας στην αγκαλια του αλλου..ειχε γινει ομως το βασανιστηριο μου αυτη η κατασταση,δε μπορουσα να ηρεμησω..ετσι καθε φορα που απομακρυνομασταν προσπαθουσα να μη θελω τιποτα απο σενα,δεν επικοινωνουσα,προσπαθουσα να ζησω τη καθημερινοτητα μου χωρις εσενα..ματαια..παντα πιστευα οτι οι δυνατες σχεσεις δε μπορουν να γινουν κατι αλλο απο εκει που ο αλλος ειναι τα παντα να καταληξει να ειναι μια βραδια το μηνα η ενα τηλεφωνο στο τοσο..θα ειναι παντα η ολα η τιποτα..κι ομως τωρα τοσο καιρο μετα το τελευταιο χωρισμο μας ποσο θα θελα να σε επαιρνα εστω και μια αγκαλια κι ας ξαναχανοσουν μετα..μου λειπεις ρε αλλα προσπαθω καθε μερα..