ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είμαι ο κανόνας. Ποτέ δεν θα είμαι ο κανένας. Είμαι η νότα που ξέφυγε από τον ρυθμό, όταν ο συνθέτης σου δεν κοιτούσε. Εκείνο το περίεργο στροβίλισμα του ανέμου, που προκαλεί τον ήχο του ανέμου που σκάει στο τζάμι σου. Είμαι η μικρή ανωμαλία της γλώσσας σου, που την κάνει τόσο γοητευτική. Είμαι η μουτζούρα στο γραπτό σου, που σχεδιάζεις αφηρημένα όταν δεν σκέφτεσαι. Όταν με σκέφτεσαι.Είμαι ο ταραξίας της τάξης που περιπαίζει την εξουσία του καθηγητή σου.Ο άσπονδος φίλος του εχθρού σου, που χαμογελά στο πέρασμά σου.Η τελευταία ουσία που κλείστηκε μαζί με την ελπίδα στο κουτί της Πανδώρας.Εκείνη που δεν έγινε ποτέ κακοτοπιά , δαιμόνιο ή άγγελος.Εκείνη που έγινε στοιχειό και παραφωνία και ανορθογραφία.Ο παραπλέοντας στίχος που παρέλειψες να γράψεις και πια ξέχασες την προφορά σου.Εκείνος ,που για χάρη του, ακόμη προσπαθείς να θυμηθείς την πρώτη μορφή.Την καλύτερη.Η φακίδα κάτω από το δεξί σου μάτι, που ανασηκώνεται όταν γελάς.Ο εξαναγκασμός μου να χρησιμοποιώ κτητικές αντωνυμίες.