ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με ξύπνησε ο ήχος της. Έτσι κι αλλιώς δεν κοιμάμαι καλά πλέον. Περασμένες 4, χαράματα, κάθομαι στο μπαλκόνι και μυρίζω το άρωμα της. Μυρίζει όζον, και βρεγμένο χώμα. Αυτό το άρωμα είναι που μου έφερε εσένα στο νου. Που να βρίσκεσαι; Όπου κι αν είσαι άραγε χαμογελάς; Κι όταν χαμογελάς... λάμπουν τα μεγάλα, πράσινα, υγρά σου μάτια όπως τα θυμάμαι; Να με θυμάσαι κι εσύ άραγε κάθε που μυρίζεις τη βροχή; Σκέψεις που ο χρόνος γρήγορα θα ξεπλύνει, όπως η πρώτη φθινοπωρινή βροχή ξεπλαίνει τη σκόνη του καλοκαιριού. Και σε λίγες ώρες όταν θα έχει ξημερώσει, θα φιλήσουμε άλλα χείλη για καλημέρα, και θα πούμε σε άλλα μάτια "Σ'αγαπώ" φεύγοντας για τη δουλειά. Και όχι δεν θα'ναι ψέματα. Απλά η καρδιά θυμάται.