ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με την πρωτη μου ξαδερφη εχουμε την ιδια ηλικια. Καναμε απο μωρα παρεα. Τα σπιτια μας ηταν διπλα και πηγαμε μαζι νηπιαγωγειο και δημοτικο. Καπου στα δωδεκα αλλαξα σπιτι και σχολειο. Δεν καναμε πολυ παρεα γιατι δεν υπηρχε η καθημερινη τριβη αλλα οταν συναντιομασταν περνουσαμε πολυ καλα. Περυσι, δωσαμε πανελληνιες και ετυχε να περασουμε στην ιδια πολη. Αυτη μπορεσε να νοικιασει σπιτι, εγω λογω οικονομικων δυσκολιων δεν τα καταφερα. Την εβλεπα σχεδον καθε μερα, ειχαμε στο ιδιο κτηριο τα μαθηματα, ειχαμε παρομοια στεκια, πηγαιναμε παρομοιες ωρες λεσχη, ρε παιδια μια φορα δεν με προσκαλεσε στο σπιτι της, δεν με φιλοξενησε. Μου προτειναν παιδια να με φιλοξενησουν που τα ηξερα τρεις εβδομαδες, επειδη καταλαβαιναν οτι ηταν δυσκολο αυτο το πηγαινε-ελα καθημερινα χωρις καν να τους το πω, και δεν μου το προτεινε η ιδια μου η ξαδερφη, το ιδιο μου το αιμα. Δεν ξερω καν που μενει. Δεν της εχω κανει απολυτως τιποτα, οι σχεσεις των γονιων μας ειναι καλες. Δεν ξερω γιατι υπαρχει αυτη η αδιαφορια. Απο μενα παγος απο εδω και περα. Ενα τυπικο γεια και εξω απο την πορτα. Δεν μπορω να το χωνεψω οτι ανθρωποι σχεδον αγνωστοι προθυμοποιηθηκαν να με βοηθησουν και οχι το ιδιο μου το σοι. Και να πεις οτι ειμαι και κανενας ανθρωπος που "εκμεταλευεται " την καλοσυνη των αλλων να λεγα...