ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ώρες ώρες νομίζω πως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να έρθουμε κοντά.Υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα μας. Δεν επικοινωνούμε. Φοβάμαι πως όλο αυτό έχει γίνει μια συνήθεια. Θέλω να το αλλάξω αλλά δεν μπορώ,δεν μπορώ να την πλησιάσω.Νομίζω πως ούτε κι αυτή εμένα κι αυτό είναι που με στεναχωρεί πιο πολύ απ'όλα. Μιλάμε ναι,αλλά δεν συζητάμε ουσιαστικά. Δεν μπορώ να της πω τις σκέψεις μου,τα συναισθήματα μου. Είμαστε μακρυά. Και ίσως αναρωτιέστε γιατί όλα αυτά...Όλα αυτά εξαιτίας του πατέρα μου. Έχουν χωρίσει κ όλα αυτά τα χρόνια που ήταν στο σπίτι υπήρχε λογοκρισία,ψυχολογική και σωματική βία ,δεν δέθηκα ποτέ μαζί του... Ούτε με τον αδελφό μου. Και λυπάμαι πάρα πολύ.Δεν μας άφηνε να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση γιατί πάντα μας έκρινε αρνητικά. Δεν ήταν καλός πατέρας. Η μαμά μου τον χώρισε. Οι συνέπειες τις συμπεριφοράς του όμως έμειναν εδώ... Αγαπάω τη μαμά μου όσο κανέναν άλλον στον κόσμο. Έχει κάνει τα πάντα για εμένα κ τον αδερφό μου και συνεχίζει καθημερινά να παλεύει για εμάς. Είναι η ηρωίδα μου. Όμως τη νιώθω μακριά μου... Λένε πως το να γράφεις αυτά που νιώθεις είναι η καλύτερη ψυχανάλυση. Κ,19