25.7.2013 | 05:54
Η συνάντηση μας μετά από ένα χρόνο και 1 χρόνο και κάτι ψιλά.
Είσαι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου,αλλά φοβάμαι πως μόλις συναντηθούμε θα επιβεβαιωθούν οι υποψίες που με βασανίζουν μήνες τώρα...Αν δεν είσαι εκείνος ο τρυφερός άντρας που ερωτεύτηκα;Φοβάμαι...Αισθάνομαι ότι απομακρυνθήκαμε πολύ και θα είναι δύσκολο να ξαναρθούμε κοντά...Δε ξέρω αν το θέλεις πια... Με τέτοια συμπεριφορά όλους αυτούς τους μήνες,γεννήθηκε μέσα μου η αμφιβολία και ευθύνεσαι εσύ γι'αυτό...Πλησιάζει η μέρα και ευτυχώς κοιτώντας με δε μπορείς να με ξεγελάσεις...Τα μάτια σου θα μου την πουν την αλήθεια...Κι αν δεν αντικρύσω τον ίδιο άνθρωπο που με περίμενε στη βροχή για να με δει έστω για δυο λεπτά;Τα κατάφερες να κοιμάμαι(αν κοιμάμαι) και να ξυπνάω με αυτό το φόβο...Μακάρι να ξεπεράσουμε και το θυμό και τη θλίψη που μας ταλαιπωρεί τόσο καιρό και να ξεκινήσουμε απ´την αρχή...Τα συναισθήματα όμως δεν πρόκειται να τα διαπραγματευτώ...Χόρτασα από συμβιβασμούς τόσα χρόνια...